از سوی دیگر، مشارکت کلی در عراق حدود ۵۵درصد بوده ؛ عددی دلگرمکننده و ثباتبخش که در سایه و تلاش محمد شیاع السودانی، نخستوزیر کنونی عراق، بهخصوص در حوزه توسعه پروژههای عمرانی و دوری از فساد بهدست آمده و همین باعث شده ائتلاف وی ، هم مردم را پای صندوق رأی بکشاند و هم بیشترین کرسیها در پارلمان را از آن خود کند. نکته قابل ملاحظه دیگر مشارکت بالای اهلسنت بوده که برخلاف گذشته،بسیار پرشور در انتخابات شرکت کردند که خبر خوبی است؛ پس از سقوط حکومت صدام و سالها بیثباتی و چالشهای مختلف، بهخصوص جریانهای تکفیری و همینطور تبلیغات برخی کشورها تلاش میشد این تصور به اهلسنت القا شود که از بازی قدرت کنار گذاشته شدهاند. احساس سرخوردگی پس از سقوط صدام و بروز نارضایتیها، خود را در قالب ظهور گروههای تکفیری ــ بهویژه داعش ــ نشان داد و هرگونه ثبات سیاسی و همبستگی ملی در عراق را به خطر انداخت؛ اما مشارکت فعلی افق جدیدی در سپهر سیاسی عراق گشوده است. وقتی اهلسنت در انتخابات مشارکت بالایی از خود نشان میدهند، به این معناست که به سیستم سیاسی عراق و حل مشکلات خود از طریق همین سیستم امید دارند. به این ترتیب، میتوان گفت شکافها و ناهمگونیهای سیاسی گذشته عراق که بهدلیل ساختار طایفهای این کشور شکل گرفته بود، تا حدی در حال ترمیم است. پیروزی ائتلاف آقای سودانی (آبادانی و توسعه)، ائتلاف قانون به رهبری آقای مالکی، ائتلاف صادقون به رهبری آقای خزعلی و سازمان و ائتلاف الاساس که تقریبا نزدیک به حزبالله عراق است و این نکته که «ابوفدک محمد» و «فالح الفیاض» - دو نفر از فرماندهان اصلی حشد الشعبی - بیشترین کرسیها را کسب کردهاند، بیانگر تقویت موضع مقاومت در این انتخابات و اثبات مجدد توانایی گفتمان مقاومت در ثباتسازی و بسترسازی برای توسعه است.