مهدی، تند و سریع به سمت ابرها

درجدیدترین اقدام هم با درخشش خود در ترکیب النصر امارات، تیم البطائح را قربانی جاه‌طلبی‌های خود کرد، البطائح همان تیمی است که فرهاد مجیدی را به‌عنوان سرمربی روی نیمکت خود می‌بیند. 
   
فرهاد، قربانی مهدی 
مهدی قایدی این روزها یکی از درخشان‌ترین لژیونرهای فوتبال ایران است، بازیکنی که در ترکیب النصر امارات مدام این پیام را به تهران و برای امیر قلعه‌نویی مخابره می‌کند که «من می‌خواهم در جام جهانی‌ بازی کنم». او در ۲۷ سالگی هیچ آرزویی جز بازی در جام جهانی‌ ندارد و نخواهد داشت. حتی دیگر ترانسفر به یکی از تیم‌های بزرگ اروپایی جایی در ذهن او ندارد. بازیکنی که با پیراهن النصر امارات دوباره همان تصویر آشنای «وینگر تکنیکی، جسور و غیرقابل مهار» را به نمایش گذاشته و نشان داده هنوزحرف‌های زیادی برای گفتن دارد. قایدی در هفته‌های اخیر به مهره‌ای کلیدی برای تیمش تبدیل شده واوج این درخشش دیدارمقابل البطائح بود،مسابقه‌ای که با گلزنی ونمایش چشم‌نواز اوهمراه شد،آن هم مقابل تیمی که هدایتش را فرهاد مجیدی بر‌عهده دارد. تقابل شاگرد و مربی سابق، صحنه‌ای نمادین از بلوغ فوتبالی قایدی بود. 
   
زیر سایه سردار و طارمی
بخشی از روند فرسایشی هدررفتن استعدادهای ناب مهدی قایدی درفوتبال ایران را می‌توان در ستاره‌های بزرگی به نام‌های سردار آزمون و مهدی طارمی جست‌وجو کرد. قایدی و دیگر مهاجمان فوتبال ایران خیلی بدشانس بودند که دوره فوتبال آنها مقارن شد با دوره اوج و آمادگی این دو مهاجم تیم ملی. مهدی قایدی در سال‌های اخیر مانند خیلی از مهاجمان دیگر فوتبال ایران به طور کامل زیر سایه طارمی و آزمون قرار گرفت. 
در سال‌هایی که ترکیب هجومی تیم ملی حول محور این دو ستاره شکل می‌گرفت فرصت‌های قایدی محدود بود و هر اشتباه یا افت کوتاه‌مدت او را به نیمکت نزدیک‌تر می‌کرد. البته که فوتبال همیشه به بازیکنانی که صبور باشند و از لحظه‌ها استفاده کنند، پاداش می‌دهد. به نظر می‌رسد سال منتهی به جام جهانی، همان فرصتی است که قایدی مدت‌ها منتظرش بود. 

قایدی، مهاجم همه کاره
درخشش او در لیگ امارات فقط به آمار گل و پاس گل خلاصه نمی‌شود. قایدی حالا بازیکنی پخته‌تر است. تصمیم‌هایش در زمین منطقی‌تر شده و کمتر وارد حرکات نمایشی بی‌فایده می‌شود. بازی مقابل البطائح نمونه روشنی از این تغییر است: حضوری فعال بین خطوط، فرارهای سریع از کناره‌ها و ضربه نهایی دقیق که به گل ختم شد. این نمایش‌ها پیام روشنی برای کادر فنی تیم ملی دارد‌؛ این‌که قایدی آماده است نقش پررنگ‌تری را بر‌عهده بگیرد. 
اما قایدی برای این‌که به شرایط ایده‌آل کنونی برسد کلی حرف و حدیث را پشت‌سر گذاشته است. در زندگی شخصی خود با حواشی مختلفی روبه‌رو شد، مسائلی که گهگاه تمرکز او را تحت تأثیر قرار داد. حتی در مقطعی شایعاتی مطرح شد مبنی بر این‌که او در امارات بیش از تمرکز کامل روی فوتبال، به گشت‌وگذار و سبک زندگی پرزرق‌وبرق علاقه نشان می‌دهد. 
اما تفاوت بزرگ قایدی با گذشته تغییر ناگهانی اما حساب‌شده در سبک زندگی‌اش است. او انگار یک روز به خودش آمده و تصمیم گرفته همه‌چیز را از نو بسازد. برنامه‌ریزی دقیق، تمرینات منظم، تمرکز ذهنی بالا و دوری از حاشیه، بخشی از این تحول بود. قایدی در زندگی شخصی نیز به ثبات رسید. ازدواج کرد و اخیرا صاحب پسری به نام «میلان» شده است. همین اتفاقات، مسئولیت‌پذیری و انگیزه او را چند برابر کرده است. حالا فوتبال برایش فقط یک استعداد ذاتی نیست، بلکه مسیری است جدی برای رسیدن به قله‌ها. 
ازنظرفنی قایدی مجموعه‌ای ازویژگی‌هایی دارد که هرمربی‌ای را وسوسه می‌کند.سرعت انفجاری در قدم‌های اول، توانایی بالای دریبل در فضاهای تنگ، تغییر مسیرهای ناگهانی و شوت‌زنی با هر دو پا او را به کابوسی برای مدافعان تبدیل کرده است. علاوه بر این دید بازی‌اش پیشرفت محسوسی داشته و می‌تواند در نقش بازیساز کناری یا حتی مهاجم دوم هم مؤثر باشد.قایدی حالا بهترمی‌داند چه زمانی توپ را نگه دارد وچه زمانی با یک پاس ساده، تیمش را در موقعیت گل قرار دهد. 
یکی دیگر از نقاط قوت او، جسارت در بازی‌های بزرگ است. قایدی از آن دسته بازیکنانی است که در مسابقات حساس، نه‌تنها پنهان نمی‌شود بلکه مسئولیت‌‌پذیرتر هم می‌شود. گلزنی مقابل البطائح، آن هم در دیداری که توجه رسانه‌ها به حضور فرهاد مجیدی جلب شده بود، نشان داد که او از فشار نمی‌ترسد. این ویژگی، دقیقا همان چیزی است که در تورنمنتی مثل جام جهانی‌ اهمیت پیدا می‌کند. 

خودت را بالا بکش 
قایدی حالا رؤیای بزرگی در سر دارد‌؛ این‌که خودش را «تا ابرها بالا بکشد» و در جام جهانی‌ آینده نه تنهایی جایی در ترکیب تیم ملی پیدا کند بلکه یکی از گلزنان تیم ملی ایران باشد. شاید هنوز راه سختی در پیش داشته باشد و رقابت در خط حمله تیم ملی نفسگیر باشد اما تفاوت قایدی امروز با گذشته درهمین باوروجدیت است. اودیگر منتظر اشتباه دیگران نیست‌؛ خودش فرصت می‌سازد. اگر این روند ادامه پیدا کند مهدی قایدی می‌تواند از یک استعداد ناپایدار به یک ستاره تعیین‌کننده درسطح ملی تبدیل شود.سال جام جهانی،سال بازیکنانی است که به‌موقع اوج می‌گیرندوقایدی نشان‌داده که‌زمان اوج‌گیری‌‌اش دقیقا همین حالاست.