خزان ابرو و مژه

دکتر سید مسعود داوودی، متخصص پوست و مو تاکید می‌کند: اگر کم‌پشتی و ریزش موی ابرو و مژه به علت زخم، التهاب یا بیماری پوست، برخی بیماری‌های داخلی چون اختلالات تیروئیدی و کم‌خونی نباشد یا تحت تاثیر دستکاری، اصلاح مکرر و استفاده زیاد از لوازم آرایشی بروز نکرده باشد، زمینه ژنتیکی یا ارثی داشته و راه‌حل درمانی برای آن وجود ندارد.

این عضو هیات علمی دانشگاه در گفت‌و‌گو با جام‌جم با اشاره به بیماری درماتیت سبوره به‌عنوان اصلی‌ترین بیماری التهابی و مزمن پوستی که به ریزش موی ابرو و مژه منجر می‌شود، می‌گوید: این بیماری که پوست و موی ناحیه سر و صورت را بشدت درگیر می‌کند، به شکل قرمزی، التهاب و پوسته‌ریزی شدید پوست و کم‌پشتی موی ابرو و مژه بروز پیدا می‌کند و درمان این بیماری التهابی پوستی با دارو و زیر نظر متخصص پوست امکان‌پذیر است.

کم‌پشتی مژه و ابرو؛ نشانه کم‌خونی

به گفته دکتر داوودی، بیماری‌های غدد درون‌ریز مانند کم‌کاری یا پرکاری یا بیماری‌های ایمنی غده تیروئید در کنار کم‌خونی‌های ناشی از فقر آهن و اسیدفولیک می‌تواند در ریزش موی ابرو و مژه بسیار موثر باشد.

این متخصص پوست با تاکید بر اهمیت تشخیص عامل ریزش موی ابرو و مژه ادامه می‌دهد: در برخی موارد ممکن است تصادفات و سوختگی مانند برخورد اشیای داغ یا پاشیدن اسید به از دست رفتن موی ابرو و مژه منجر شود که برای درمان آن می‌توان از روش کاشت و پیوند موی سر به این دو ناحیه بهره گرفت. از سوی دیگر طاسی منطقه‌ای یکی از بیماری‌هایی است که به طور ناگهانی می‌تواند باعث ریزش موی ابرو یا مژه شود.

این عضو هیات علمی دانشگاه، ریشه بروز طاسی منطقه‌ای را در برخی موارد، ژنتیکی و در موارد دیگر ناشی از استرس، نگرانی و اضطراب می‌داند و اظهار می‌کند: البته این بیماری ممکن است در دیگر نقاط مودار بدن به غیر از ابرو و مژه بروز پیدا کند، اما گاهی نیز به علت دستکاری و در قالب ریزش موی عادتی ایجاد می‌شود که نباید با هم اشتباه گرفته شوند؛ گرچه در هر دو مورد، علاوه بر درمان دارویی به مشاوره روان‌پزشکی نیز نیاز است. البته متخصصان پوست در کنار این دلایل که از عوامل اصلی ریزش موی ابرو و مژه است به عفونت‌های موضعی مژه و ابرو بر اثر ابتلا به بیماری‌هایی چون سرخک، آبله، آبله‌ مرغان و زونا، همچنین عفونت‌های قارچی و شپش ابرو و مژه به‌عنوان عوامل موثر در ریزش موی این دو ناحیه اشاره می‌کنند. مصرف بعضی داروهای ضد فشار خون و داروهای روانپزشکی در کنار این موارد، رادیوتراپی و شیمی‌درمانی هم می‌تواند به ریزش موقت موی مژه و ابرو منجر شود.

موچین؛ قاتل ابروها

متخصصان پوست و مو بارها تاکید کرده‌اند که برداشتن مکرر و طولانی ابرو و آرایش مژه با ریمل و مژه مصنوعی و همچنین تاتو از علل مهم ریزش موی ابرو و مژه است. حتی مداد ابرو که رنگ را با فشار وارد مو می‌کند، می‌تواند باعث ریزش و کم شدن ابروها ‌شود.

فراموش نکنید که استفاده هر روزه از مداد ابرو می‌تواند علاوه بر تنه به ریشه مو آسیب بزند. آرایش مکرر مژه با لوازم آرایشی، فر کردن مژه، استفاده زیاد از مژه مصنوعی و اکستنشن موهای مژه می‌تواند چنین تاثیری را بر موهای مژه داشته باشد.

تاتو کردن ابرو با وارد کردن همراه با فشار ماده خارجی به زیر پوست، نه‌تنها به تنگ کردن جا برای پیاز مو منجر می‌شود، بلکه واکنش‌های آلرژیک نسبت به آن را تحریک می‌کند که سبب ریزش مو می‌شود.

درمان؛ ممکن یا غیرممکن

اگر کم‌پشتی ابرو و مژه ارثی نباشد تا حد زیادی قابل درمان است، بویژه اگر ناشی از بیماری داخلی، التهاب پوستی یا دستکاری بر اثر اصلاح و آرایش یا ریزش موی عادتی باشد.

به گفته دکتر داوودی، بسیاری از انواع ریزش ابرو و مژه پس از مراجعه به متخصص پوست و تشخیص درست، قابل درمان است، اما فراموش نکنید که هیچ دارو و محلول تقویت‌کننده گیاهی یا شیمیایی رشد موی ابرو نمی‌تواند بر کم‌پشتی ذاتی موی ابرو موثر باشد، بلکه فقط کم‌پشتی ناشی از دستکاری یا اصلاح زیاد را بویژه در خانم‌های میانسال درمان می کند. درباره مژه داروی موثر خاصی قابل تجویز نیست، مگر درباره طاسی منطقه‌ای در این ناحیه که داروی‌های موضعی یا تزریق کورتون با تائید پزشک متخصص برای درمان آن قابل تجویز است.

به کاشت ابرو و مژه فکر نکنید

با وجود آن‌که تکنیک‌های کاشت موی سر در سال‌های اخیر پیشرفت‌های قابل توجهی کرده و راه‌حلی است که برای رفع کم‌مویی به بسیاری از افراد توصیه می‌شود، اما کاشت مژه و ابرو از سوی متخصصان پوست و مو در بسیاری موارد، راه حلی قابل توصیه تلقی نمی‌شود.

دکتر داوودی در این‌باره توضیح می‌دهد: جدا از آن‌که کاشت موی ابرو و مژه با استفاده از پیوند موی سر به این دو ناحیه نیاز به تبحر خاصی دارد و از آنجا که سرعت رشد موی سر نسبت به موی ابرو و مژه بسیار بیشتر است، موهای کاشته شده پیوندی از ناحیه سر، به مرتب کردن هفتگی نیاز خواهد داشت که این کار در درازمدت بسیار خسته‌کننده و آزاردهنده می‌شود. در نتیجه این روش فقط به کسانی که بر اثر تصادف یا سوختگی، ابرو یا مژه خود را از دست داده‌اند، توصیه می‌شود.

پونه شیرازی - گروه سلامت