پرسش و پاسخ‌های اوتیسمی

خصوصیات منحصر به فرد هر کودک اُتیستیک باعث شده است که هر خانواده تجربیات مخصوص به خود را داشته باشد و ممکن است تجربیات خانواده‌های دیگر مفید واقع نشوند. ما در اینجا می‌خواهیم به مطالبی اشاره کنیم که ممکن است به عنوان ایده‌های اولیه برای خانواده‌های کودکان اُتیستیک در رابطه با آمادگی و مبارزه با این مشکل، مفید باشند.

عبور از مرحله تشخیص
اغلب عبور از این مرحله برای خانواده‌ها بسیار مشکل و دردآور است. این احساس کاملا عادی و طبیعی می‌باشد ولی فراموش نکنید که بعد از تشخیص اُتیسم در یک کودک، زندگی همچنان وجود دارد و باید زندگی کرد. زندگی می‌تواند حتی برای یک کودک اُتیستیک هم لذّت بخش و جالب باشد و همین طور برای کسانی که با این کودک زندگی کرده و به او عشق می‌ورزند. اگرچه برای درمان این کودکان راه سخت و طولانی در پیش است ولی فراموش نکنیم که عشقی که خداوند در قلب پدر و مادر قرار داده و تمامی لذّتهائی که یک پدر و مادر از شیرین زبانی‌ها و بودن با فرزند خود دارند می‌تواند این راه دشوار را قابل تحمل کرده و آینده‌ای پر از امید و شادی را رقم بزند.
والدین به علت نوع کار و تخصص خود و مشغولیتهای اجتماعی کمتر می‌توانند به کودک خود برسند. والدین مخصوصاً مادران این افراد با فرزندان خود رابطة عاطفی صحیحی و منطقی ندارند و بیشتر درگیر مسائل خاص خود هستند و به کودکان خود‌‌ همان قدر می‌رسند که مثلاً به اتومبیلشان، در واقع والدین افراد مبتلا به اوتیسم اشخاص عجیب و غریبی هستند و کودکان آن‌ها از کمبودهای عاطفی و سردی حالات هیجانی والدین خود رنج می‌برند (فرضیه روانی عاطفی).

اگر یک بچه اوتیسم داشته باشم آیا می‌توانم یکی دیگر هم داشته باشم؟
خواهران و برادران اوتیسم شانس ۵% ژنتیکی دارند. در ضمن ریسک ۱۰% تا ۴۰% یک ناتوانی دیگر هم دارند. مثل ناتوانی در یادگیری در خواهر و برادر بچه اوتیسمی. اگر به بچه دیگری فکر می‌کنید با پزشک در مورد مشاوره ژنتیک صحبت کنید.

اگر بچه من اوتیسم دارد یعنی عقب مانده ذهنی است؟
خیلی از بچه‌های اوتیسم دارای عقب ماندگی ذهنی هستندو برخی نه. تست کردن آن‌ها خیلی سخت است. چون مثل سایر بچه‌ها به تست ما پاسخ نمی‌دهند. یک شخص ماهر در شناسایی اوتیسم اطلاعات زیادی در مورد بچه اوتیسمی در اختیارمان می‌گذارد. برخی بچه‌های اوتیسمی مهارت خاصی دارند مثل حل مسائل پیچیده ریاضی در ذهن. که البته خیلی نادر است.
والدین این کودکان به علت نوع کار و تخصص و مشغولیت‌های اجتماعی کمتر می‌توانند به کودک خود برسند و نمی‌توانند رابطه منطقی صحیح و عاطفی با کودک داشته باشند

والدین با کودک اوتیستیک باید چه رفتاری داشته باشند؟
والدین نیز باید هر گونه کوشش‌های ارتباطی و امیدبخش را در کودک تقویت کنند. مادر و پدر می‌توانند در کمک به کودک مبتلا به اوتیسم بسیار موثر باشند، ولی متاسفانه والدین این کودکان در ارتباط با آن‌ها نقص اساسی دارند و توانایی برون گرا کردن فرزند خود را ندارند از این رو اغلب به مادران این کودکان لقب Ice mother یعنی مادران سرد و یخی را می‌دهند. تاکید ما بر این است که والدین کودکان خود را نسبت به هر محرکی حساس کنند تا سمبول‌های ارتباطی و اجتماعی کودک ترغیب شود و بتواند دنیای درونی خودش را ابراز کند. اگر کودک از ابراز دنیای درونی خود مایوس شود دچار درماندگی آموخته شده خواهد شد.
شما باید حتماً در طول هفته وقت مشخصی را برای کودکان غیر اُتیستیک خود کنار بگذارید تا آن‌ها نیز بتوانند تفریح کرده و از وقت خود لذت ببرند

>> بچه‌های اوتیسم خوزستان