حتما میدانید که عقب ماندگی ذهنی یک بیماری مغزی است و فرد عقب مانده ذهنی، فردی است که سن عقلی او از سن تقویمیاش کمتر است. این بیماری در اثر اختلالات ژنتیکی و یا دیگر عوامل مثل شرایط دوران بارداری و زایمان مادر به وجود میآید.
اولین نکتهای که قبل از هر چیز والدین و دیگر اعضای خانواده این افراد باید بدانند این است که از داشتن چنین فردی (فرزند، خواهر یا برادر) احساس ناراحتی نکنند و خجالت نکشند.
در برخی موارد دیده شده است که اطرافیان این افراد بخصوص والدین احساس گناه میکنند و این موضوع باعث بر هم ریختگی روابط عاطفی آنها با اعضای خانواده میشود در حالی که معمولا فرد عقب مانده ذهنی درک عاطفی و هیجانی مناسبی از محیط اطراف خود دارد، پس به شما توصیه میکنم:
* در اولین گام، وی را کاملا بپذیرید. البته با توجه به سن او احتمالا باید این پذیرش اتفاق افتاده باشد.
* نکته دومی که باید بدانید این است که انتظارات خودتان را از او در حد توان و ظرفیتش مطرح کنید. این کار میتواند در قالب واگذاری کارهای ساده و قابل انجام و ب نوعی راحت به او محقق شود.
* در گام سوم سعی کنید با واگذاری کارهای کوچک و در حد توان، ظرفیت و توانمندیهای شخصی او را بالا ببرید. واگذاری کارهای شخصی به خودش با نظارت شما کمک بزرگی به اوست.
* نکته چهارم و در خور توجه که خانوادههای این افراد باید در نظر گیرند این است که آنها را از محیطهای طبیعی و اجتماعی به دلیل مشکلی که دارند جدا نکنند. جداسازی این افراد در صورتی که مشکل خاصی یا نیاز به مراقبت جدی نداشته باشند توصیه نمیشود.
* نکته پنجم که تاکید بسیار زیادی باید روی آن انجام گیرد، پرهیز از تحقیر و تنبیه این قبیل افراد است. به هیچ وجه به خودتان و به دیگران اجازه ندهید که آنها را مسخره کنند.
* برای آموزش او میتوانید به سازمان بهزیستی مراجعه و از نحوه خدمات آموزشی که از طریق این سازمان قابل ارائه است اطلاع پیدا کنید. همچنین مراکزی در بیشتر شهرها وجود دارد که معمولا به صورت خیریه اداره میشود و میتوانند کمکهای آموزشی مناسبی را به او ارائه کنند.
>> رضا آذریان (کارشناس ارشد علوم تربیتی)
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد