مدیریت جنسی در روابط زناشویی

در توضیح کم و کیف مدیریت جنسی یک زندگی زناشویی شرح سه فاکتور زمان، مکان و کیفیت رابطه جنسی قابل بررسی است.
در میان لیست طولانی از فعالیتهایی که زوجین به شکل روتین و روزانه مجبور به انجام آن می‌باشند و سهل انگاری و اغماض در انجام هر یک، نتایج نامطلوبی را برای آنان بدنبال خواهد داشت، منظور کردن و اختصاص دادن زمانی برای زندگی جنسی، رسالتی مدیریتی محسوب می‌گردد. حال اینکه چند درصد از ساعات زناشویی یک خانواده به بررسی کم و کیف رابطه جنسی اختصاص یافته است یا به کلی از فهرست برنامه‌های روزانه زندگی خارج گشته، نکته ای قابل تامل است.
از سویی، اینکه در یک شبکه زندگی زناشویی زمان انجام رفتار چه موقعی از شبانه روز انجام می‌پذیرد، قابل بررسی است.

تصور عامه بر این است که شب بهترین زمان برای برقراری رابطه جنسی است در حالی که بنا بر تحقیقات علمی شب، بد‌ترین زمان برای این مهم ارزیابی گشته است. علاوه بر خستگی بدنی و فکری که به دلیل کار روزانه بر جسم و روان فرد مستولی است، افت هورمونهای جنسی در هنگام شب، هم مزید بر علت گشته و مجموعاً زمینه مساعدی برای برقراری رابطه جنسی مطلوب مهیا نمی‌سازند. بنابر این توصیه می‌گردد رابطه جنسی از شب به صبح منتقل گردد تا با بهره وری از شرایط مناسب بدنی – روانی – هورمونی خشنودی جنسی مهیاتر گردد.
فاکتور دوم، مکان انجام برقراری رابطه جنسی است. نظیف، معطر و مرتب بودن این مکان بر مطلوبیت فرایند جنسی اثرگذار است. همچنین از جمله عوامل محیطی در محل انجام رابطه جنسی فاکتور نور است. میزان مطلوب نور در هنگام برقراری رابطه جنسی در زن و مرد یکسان ارزیابی نمی‌گردد بدان معنا که زن معمولاً نور کم را برای انجام رابطه جنسی مطلوب دانسته در حالیکه مرد مایل به روشنی بیشتر محیط جنسی است. از انجایی که مقوله «تصور بدنی» حجم زیادی از مشغولیت ذهن زنانه را به خود اختصاص داده است، برای زن، نور زیاد، کم و کیف، زیبا و نازیبا بودن و چاق و ناهمگون بودن قسمت‌های مختلف بدن را بیش از نور کم هویدا می‌سازد و این در حالیست که مرد از تحریک بصری به عنوان مهم‌ترین عامل بر انگیختگی جنسی مدد می‌جوید لذا وضوح دیداری که در نور زیاد برای مرد مهیا می‌گردد بیش از نور کم به افزایش برانگیختگی او یاری رسان است.

در باب عامل سوم که همانا کیفیت رابطه جنسی است، بررسی مشکلات رابطه جنسی زوجین مورد توجه قرار می‌گیرد. مشکلات جنسی شایع مردان در هنگام برقراری رابطه جنسی عبارتند از ناتوانی جنسی، زود انزالی، اعتیاد جنسی و.. در زنان بی‌میلی جنسی، درد هنگام برقراری رابطه جنسی و... اصلیترین موانع در نیل به خشنودی جنسی ذکر شده‌اند. در مدیریت جنسی خانواده مراجعه به پزشک به منظور پیشگیری یا درمان این دسته از گرفتاریهای جنسی شدیداً مورد پیگیری قرار می‌گیرد. چرا که در زندگی زناشویی، سابقه طولانی نرسیدن زن به خشنودی جنسی، یا رنج و اضطراب فروخورده مرد به دلیل انزال زودرس و یا عدم توانایی در ایجاد یا نگهداری نعوظ مواردی قابل اغماض و چشمپوشی نبوده و دیر یا زود کل سیستم شبکه زناشویی آنان را مورد آسیب و تخریب قرار خواهند داد.
ذکر این نکته ضروریست که حیطه مدیریت جنسی خانواده تنها اختصاص به زوجین جوان نداشته بلکه شامل افراد سالخورده نیز می‌گردد. چرا که سن عامل محدودکننده برقراری رابطه جنسی محسوب نمی‌گردد. میل جنسی انسان‌ها به مانند سایر نیازهای فیزیولوژیک چون غدا خوردن از ابتدا تا انتهای زندگی با او همراه است لذا انتظار می‌رود مادامی که اشتهاو توان غذا خوردن در بدن فرد مهیا است میل و توان جنسی هم در بدن موجود بماند. اگر چه بنا بر محدودیت‌های بدنی، بیماریهای جسمانی، داروهای مصرفی، فقدان شریک جنسی، مشکلات روحی عصبی که به موازات افزایش سن در بدن عارض می‌گردد در کم و کیف رابطه جنسی شاید تغییراتی حاصل گردد لیکن با انجام تدابیر از پیش تعیین شده و بایاری متخصصین علوم پزشکی – روان‌شناسی و درمانگران روابط زناشویی می‌توان بیشترین امکان بهره وری جنسی را برای هر شرایط سنی مهیا ساخت.
لذا اگر تاکنون تصور می‌کردیم که برقراری رابطه جنسی به شیطنت‌های دوران جوانی محدود می‌گردد باید بدانیم امروزه تحقیقات علمی مبین آنند که کیفیت رابطه جنسی با اقزایش سن نه تنها بد و معیوب نشده بلکه پخته نیزمی‌گردد؛ مشروط بر آنکه مراقبت‌ها ی بدنی – روانی – جنسی در فهرست مدیریت جنسی زندگی هر فردی قرار داده شده، فرد خود را مکلف به رعایت آن گرداند. امید که این مختصر توانسته باشد آموزنده اصول مدیریت جنسی خانواده شما باشد|روان|دکتر مریم محبی|