آنچه باید پیش از ازدواج بدانید - 17

ازدواج با کسانی که همه کشتی‌های شان غرق شده

لابد تا تیتر مطلب مان را دیدید آه کشیدید و گفتید « یعنی اگر غمگین دیدمش با او ازدواج نکنم؟! » برداشت تان ناامیدانه و نادرست است. همه ما در شرایطی شاید غمگین شویم. همه مان ممکن است گاهی در تنهایی اشک بریزیم و همه کشتی های مان غرق می شود اما اگر از نظر روانی سالم باشیم ، اما خود خوب مان می‌آید سراغ‌مان، شانه مان را تکان می‌دهد ، صدای مان می زند و دست مان را می گیرد و نجات مان می دهد تا در گرداب اندوه غرق نشویم. معنای این حس اندوه اما این نیست که ما شایسته ازدواج نیستیم، چون گاهی دل مان می‌گیرد .

کد خبر: ۶۸۸۷۶۶

ازدواج با کسانی که همه کشتی‌های شان غرق شده

اما در افسردگی های شدید یعنی زمانی که دیگر آن من خوب، سراغ آدم ها نمی آید ، دست شان را نمی گیرد و نجات شان نمی‌دهد، در این شرایط است که خلق بیمارها تنگ می شود و دیگر از آن ناخوشی بیرون نمی آیند ، اشک می ریزند، بی حوصله می شوند و اندوهی دایمی، بغض می‌شود توی گلوی شان.

آنها دیگر به فعالیت های همیشگی که زمانی از آنها لذت می‌بردند علاقه مند نیستند. زود به زود حوصله شان سر می رود، هیچ چیز خوشحال شان نمی کند، میل گریه دارند و شناخت شان نسبت به سه محور مهم زندگی یعنی خودشان، آینده و محیط اطراف شان ، منفی و خالی از امید می‌شود.

یعنی از توانایی های شان ناامیدند و دائما خودشان را سرزنش می‌کنند ، آینده را تاریک و ترسناک می بینند و محیط اطراف را پر از گزند ، حوادث و برخوردهای ناراحت کننده . وقتی زندگی به خیال کسی این همه سخت و عذاب آور و ناعادلانه است، طبیعتا آنها حوصله آغاز هیچ فعالیت تازه ای را ندارند. در کار و تحصیل و زندگی خانوادگی ناموفق هستند. دچار بی خوابی یا پرخوابی می شوند، اشتهای شان هم عجیب و غریب می شود مثلا شاید میل شان به غذا خوردن به شدت کم یا به شدت زیاد شود. افسردگی وقتی شدیدتر می شود ممکن است بیماران حتی تصمیم بگیرند از شر زندگی که این همه تلخ و دردناک به نظرشان می رسد، خلاص شوند.

اختلال افسردگی با استفاده از دارو و تغییراتی در شناخت و باور آدم ها کاملاً قابل کنترل و درمان است اما به هر حال کسانی که برای درمان اقدامی نمی کنند و غم، یار غارشان شده است و علاقه‌ای به تغییر ندارند، برای ازدواج مناسب نیستند.