بحران پارما، بحران ایتالیا

این تیم که پیش از این به دلیل مشکلات اقتصادی از سوی فدراسیون ایتالیا سه امتیاز خود را از دست داده بود، در این هفته به دلیل این‌که نتوانست امنیت ورزشگاه «انیو تاردینی» را تامین کند، از تیم اودینزه میزبانی کرد و در هفته بعد بازیکنان تیم روبرتو دونادونی، تحت رهبری کاپیتان خود، الساندرو لوکارلی از سفر به جنوا و بازی مقابل این تیم امتناع کردند تا فوتبال ایتالیا پس از کالچوپولی و افول تیم‌های میلانی، دچار بحران دیگری شود؛ بحران‌هایی که هر روز ضربه مهلک‌تری به بدنه فوتبال ایتالیا وارد می‌کند و سقوط این فوتبال را بیش از پیش رقم می‌زند.

یک تیم و یک شهر

تعلیق این دو بازی، فدراسیون فوتبال ایتالیا را تحت فشار بی سابقه شبکه‌های تلویزیونی قرار داد، چراکه آنها نگران آن بودند که سری A تعهدات خود را نسبت به برنامه‌های تلویزیونی تهیه شده برای آخر هفته‌های فوتبال ایتالیا انجام ندهد و برنامه هفتگی آنها و تبلیغاتی که طی آنها انجام می‌شود، تحت‌الشعاع این اتفاق قرار گیرد.

این شبکه‌های تلویزیونی در پیامی به لوکارلی و بازیکنانی که در کنارش قرار گرفته بودند، اعلام کرده بودند که نمی‌توانند هر بازی را به این بهانه تعلیق کنند و باید باشگاه این مشکل را برطرف کند. با این اتفاقات شهردار پارما به دنبال راه حل کوتاه مدتی بود تا بتواند حقوق بازیکنان، کارمندان و مربیان باشگاه، نیروهای امنیتی و شرکت‌های خدماتی وابسته به تیم را پرداخت کند و این در حالی بود که در مقاطعی از فصل بازیکنان برای این‌ که وفاداری خود را به تیمشان نشان داده و تا پایان فصل بازی‌های باقیمانده را انجام دهند، لباس‌های ورزشی خود را پس از هر بازی خودشان می‌شستند.

این وفاداری در میان هواداران تیم هم دیده می‌شود و وقتی در میان شهر و در کافه‌هایی که پیرمردان روزنامه به دست نشسته‌اند قدم می‌زنیم، روزنامه صورتی رنگ «گازتا دلااسپورت» را می‌بینیم که در آن اخبار تیم محبوب و قدیمی‌شان را دنبال می‌کنند و نگرانی درباره آینده پارما در چهره‌شان دیده می‌شود.

از بوفون تا بحران پارمالات

در دهه‌ای که فوتبال کالچو با قوانین جدید فوتبال دنیا تحت فشار قرار داشت، پارما توانست تعداد زیادی از استعدادهای فوتبالی را به سری A معرفی کند.

بدون شک می‌توان سال 1999 را بهترین سال فوتبالی این تیم نامید، چراکه دو قهرمانی جام حذفی ایتالیا و جام یوفا در پایان فصل برای «دوکالی‌ها» (لقب پارما) به دست آمد و در پی آن قهرمانی در سوپرکاپ ایتالیا در ورزشگاه تاردینی با بازیکنانی همچون هرنان کرسپو، خوان سباستین ورون، دینو باجو، روبرتو سنسینی، لیلیان تورام، انریکو کیزا و قهرمانان آینده جام جهانی، جیان لوئیجی بوفون و فابیو کاناوارو رقم خورد.

بازیکنانی مانند جیان فرانکو زولا، توماس برولین و فوستینو آسپریلا این تیم را تحت هدایت نویو اسکالا، پرشکوه‌تر کرده بودند؛ مردی که لقب دوکالی را به پارما داد و بیش از هر لقب دیگری در فوتبال ایتالیا جا افتاد. در این سال‌ها کارخانه لبنیاتی پارمالات که در دل همین شهر بود، حامی مالی باشگاه بود، اما فساد مالی «کالیستو تنزی»، مدیر اجرایی این کارخانه اثبات شد و او به زندان افتاد.

به دنبال این اتفاق کارخانه دچار بحران مالی شد و دامنه این بحران به باشگاه هم کشیده شد که نتیجه آن پرداخت نشدن حقوق بازیکنان و ناتوانی در عقد قرارداد با بازیکنان جدید و حفظ بازیکنان بزرگی بود که در این تیم حضور داشتند. بروز این اتفاقات و تحولاتی که در باشگاه رخ داد، باعث شد این تیم در فصل 2005 ـ 2004 در پایین‌ترین جایگاه خود در سری A قرار بگیرد.

پارمایی‌ها دیگر نتوانستند موفقیت‌های گذشته خود را داشته باشند و این روند ادامه پیدا کرد تا سال 2008، تیمی که 18 سال همواره در بین تیم‌های بالای جدولی فوتبال ایتالیا قرار داشت، به سری B سقوط کند. سال 2007 «توماسو جیراردی» مالکیت باشگاه را به عهده گرفت و تمام تلاش خود را انجام داد تا این تیم را به سری A بازگرداند. این اتفاق از سوی «فرانچسکو گودولین» در اولین فصل حضورش رخ داد. پس از این صعود، پارما مربیان مختلفی را تجربه کرد و سال 2012 جیراردی، روبرتو دونادونی را روی نیمکت تیمش نشاند و سرمربی اسبق تیم ملی ایتالیا موفق شد دوکالی‌‌ها را طی سه فصل پیاپی موفق در جمع 10 تیم بالای جدول حفظ کند.

افشای بحران

بازگشت به فوتبال اروپا حقی بود که این باشگاه پس از سال‌ها باردیگر برای خود به دست آورده بود، اما یوفا حق پارما را برای حضور در لیگ اروپای فصل آینده با توجه به مشکلات مالیاتی، از این تیم گرفت و این جایی بود که مشکلات و بحران پارما فاش شد. جیراردی در سالی که حدود 13 میلیون یورو برای خرید بازیکنان هزینه کرد تا تیمی گرانقیمت بسازد و بهترین تیم یک دهه گذشته را خلق کند، متهم به نپرداختن مالیات 300 هزار یورویی شد. با محرومیت پارما از حضور در اروپا، جیراردی اعلام کرد که می‌خواهد باشگاه را بفروشد و دیگر حتی یک سنت در باشگاه هزینه نمی‌کند.

او باشگاه را به رزارت تاچی، تاجر آلبانیایی که در صنعت نفت فعالیت دارد، واگذار و به دنبال آن اعلام کرد که دیگر حقوق کارمندان و بازیکنان را به دلیل مشکلات مالی پرداخت نمی‌کند و تا زمان حضورش به عنوان مالک باشگاه، همه حق و حساب آنها را داده است و مشکلات را باید مالک جدید برطرف کند. پس از فروش باشگاه، روزنامه گازتا دلااسپورت مطلبی در مورد وضعیت اقتصادی دوران جیراردی منتشر کرد که در آن نشان می‌داد بدهی‌های باشگاه از 16.1 میلیون یورو در فصل 2007 ـ 2006 به مبلغ عجیب 197.4 میلیون یورو افزایش پیدا کرده است. به دنبال این گزارش هواداران باشگاه با تجمع در برابر شهرداری اعتراض و عصبانیت خود را نشان دادند و جیراردی را به سرقت باشگاه‌شان متهم کردند.

آخرین ضربه

پس از خروج جیراردی، مالکیت باشگاه بازهم دست به دست شد و تاچی سهم خود در باشگاه را فقط دو ماه پس از خرید باشگاه از جیراردی با همان قیمت یک میلیون یورو به جیامپیترو ماننتی واگذار کرد. ماننتی به محض ورود به باشگاه اعلام کرد که نمی‌تواند در باشگاه سرمایه‌گذاری کند و مبلغ 100 میلیون یورو برای رفع مشکلات باشگاه را در اختیار ندارد. او هنوز مالکیت باشگاه را در اختیار دارد، اگرچه حتی یک سنت هم برای باشگاه هزینه نمی‌کند و کاری کرده که در ورزشگاه دارنده سه عنوان قهرمانی جام حذفی، دیگر کسی حضور ندارد. متاسفانه تا زمانی هم که دادگاه تصمیم نهایی خود را در مورد آینده باشگاه اعلام نکند، فدراسیون فوتبال ایتالیا نمی‌تواند برای پارما کاری انجام دهد. پارما که در حال حاضر در رتبه آخر جدول سری ‏A‏ قرار دارد، با بدهی 200 ‏میلیون یورویی روبه‌رو است و هفته گذشته از سوی فدراسیون فوتبال ایتالیا به دلیل مشکلات مالی، چهار امتیاز دیگر جریمه شد تا ‏اندک امیدهای این تیم برای ماندن در لیگ‏ هم از بین برود. این در حالی بود که آنها در سه هفته اخیر شکست نخورده بودند و با دو پیروزی پیاپی مقابل اودینزه و ‏یوونتوس، به ماندن در رقابت‌های سری A‏ امیدوار شده بودند.‏ در صورتی که پارما نتواند در تابستان پیش رو یک مالک جدید پیدا کند، به جای سری ‏B به رقابت‌‏های دسته چهارم فوتبال ایتالیا سقوط خواهد کرد. بحران مالی پارما اگر بحران یک باشگاه باشد می‌توان آن را یک مصیبت برای این شهر قلمداد کرد، اما اگر این مساله را نشانه‌ای برای آغاز یک بحران عمومی اقتصادی در فوتبال اروپا دانست؛ آن وقت صحبت از یک فاجعه است.

Thinkfootball / مترجم: عرفان خماند