ناگهان آوار... آواری سخت، مثل غم از دست دادن پدر

پاسخ مشاور: مرگ، یکی از اجتناب ناپذیرترین اتفاقات زندگی ماست و دیر یا زود به سراغ وابستگان و خود ما هم خواهد آمد. این واقعیت جهان است اما مرگ عزیزان و نزدیکان یکی از عوامل اصلی تولید استرس در زندگی ما هم هست. واکنش ها به این رویداد متفاوت است؛ بعضی‌ها‌ غمگین می‌شوند، بعضی دیگر نگران و ناراحت و بعضی‌ها نیز بشدت می‌ترسند.
شوکه شدن، گیجی و سردرگمی و یا به هم ریختگی ذهنی هم از دیگر حالاتی است که ممکن است در برخورد با مرگ یک عزیز، در فرد بروز کند. بعضی‌ها عصبانی می‌شوند و احساس می‌کنند در حق آنها ظلم شده است و بعضی دیگر در خود فرو می‌روند، احساس خستگی می‌کنند یا حس می‌کنند از درون خالی شده‌اند. پیامد این غم و ناراحتی، بروز مشکلاتی است که در تمرکز فکر، خواب و خوراک دیده می‌شود.
تمامی این حالات واکنشی طبیعی به مرگ عزیز از دست رفته است و در اصل، قسمتی از فرآیند غم و اندوه است که باید سپری شود.

بروز فرآیند غم و اندوه

فرآیند غم و اندوه که در مرگ عزیزان بروز می‌کند، بسیار شخصی و منحصر به فرد است و هر کس متفاوت از دیگری آن را تجربه می‌کند. بعضی‌ها دوست دارند در این شرایط از دیگران فاصله بگیرند و با خاطرات فرد از دست رفته، دوران را بگذرانند. بعضی دیگر آن‌قدر افسرده می‌شوند که از همکاران و حتی محیط‌هایی که زندگی روزمره‌شان را پیش از این در آن‌جا سپری می‌کردند، دوری می‌کنند تا عزیز خود را به یاد نیاورند.
به هر حال شکل‌های پاسخ دادن به غم و اندوه ناشی از مرگ، بسیار مختلف است. برای بسیاری از افراد صحبت درباره شخص فوت شده بسیار التیام‌بخش است؛ چه با سایر مردم و چه با یک مشاور. بعضی‌ها هم نمی‌توانند در این باره با کسی صحبت کنند. گاهی افراد به بیراهه می‌روند و با پناه بردن به مواد مخدر یا با مصرف افراطی قرص‌های آرام‌بخش، سعی می‌کنند واقعه را فراموش کنند که البته این بدترین راه است، چون باعث آسیب به فرد می‌شود.

با بازماندگان همدلی کنید

چند روز اول پس از مرگ یک عزیز، روزهای سخت و پرفشاری است. اطرافیان گریه می‌کنند و سعی دارند یکدیگر را آرام کنند و تسلی دهند. مراسم مختلفی که برگزار می‌شود باعث تجمع آدم‌ها و در نتیجه افزایش فشار روحی بازماندگان می‌شود که باید مقدمات این مراسم را فراهم کنند؛ اما از طرف دیگر، حضور اطرافیان و مراسمی که طبق فرهنگ، سنت و مذهب برگزار می‌شود، کمک می‌کند تا چند روز اول، بازماندگان تنها نباشند و دیگران را در غم خود شریک بدانند. بنابراین واجب است که همسرتان را تنها نگذارید. اگر در کنار او باشید احساس امنیت بیشتری می‌کند. او به همراهی و همدلی بیشتر شما نیاز دارد چرا که در او ایجاد امنیت می‌کند. هر زمان که قادرید درباره این موضوع با او صحبت کنید. صحبت درباره فرد از دست رفته، خاطرات و احساسات او، بسیار کمک‌کننده است.
اگر مشکل شما و همسرتان طی یکی دو ماه آینده برطرف نشده باشد و سایر کارکردهای شغلی، ارتباطی و خانوادگی او به حالت طبیعی برنگشته باشد، حتماً باید از مشاور یا روانشناس کمک بگیرید. (دکتر مسعود خاکپور – روانشناس/ خراسان)

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.