آیا فالکائو به درد چلسی می‌خورد؟

اکنون که صحبت از انتقال رادامل فالکائو به چلسی جدی شده، این احتمال وجود دارد که او این «هت تریک» را تکمیل کند. البته این ستاره کلمبیایی نسبت به دو مهاجم قبلی، دو تفاوت بزرگ دارد؛ اول این که برخلاف شوچنکو و تورس، این بار آبراموویچ اصراری برای خرید فالکائو ندارد و این مورینیو است که می‌خواهد او را به استمفوردبریج ببرد و دوم این که افول فالکائو پیش از پیوستن به آبی‌های لندن آغاز شده است.

فالکائو که فصل گذشته در منچستریونایتد ناامیدکننده ظاهر شده بود، پیش از آن آمار خیره‌کننده‌ای در باشگاه‌های قبلی‌اش به جا گذاشته بود. او در 200 بازی برای پورتو، اتلتیکو مادرید و موناکو، 155 گل‌زده بود، اما در 29 بازی فصل 15 ـ 2014، تنها 4 بار دروازه حریفان را باز کرد.

او که پیش از جام جهانی از ناحیه زانو آسیب دید، بعد از پشت سر گذاشتن این مصدومیت، هرگز به مهاجم زهردار قبلی تبدیل نشد و اعتماد به نفس لازم برای باز کردن دروازه حریفان را به دست نیاورد. در آخرین روزهای حضورش در منچستریونایتد، هر بار که فالکائو در ترکیب قرار داشت، به نظر می‌رسید تیم لوئی فان خال 10 نفره بازی می‌کند.

اما اگر مورینیو، مربی‌ای که دو بار قهرمان چمپیونزلیگ شده و 8 بار در لیگ‌های مختلف، به قهرمانی رسیده، بتواند او را به روزهای خوبش برگرداند، یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای دوران حرفه‌ای‌اش را رقم خواهد زد.

آمار گلزنی فالکائو پیش از حضور در لیگ برتر، به خدمت گرفتن او را موجه نشان می‌دهد و از سوی دیگر، با توجه به جدایی دیدیه دروگبا، چلسی به یک مهاجم درجه یک نیاز دارد؛ از سوی دیگر کارنامه آقای خاص نشان می‌دهد که او معمولا با خرید مهاجمانی با استعداد، آنها را آن طور که خواسته، شکل داده و کمتر سراغ ستاره‌های درجه یک رفته است.

او در سال 2004 دروگبا را از مارسی خرید که مهاجم چندان بزرگی نبود و زیر نظر مورینیو بود که این ستاره ساحل عاجی پیشرفت کرد. دیه گو میلیتو هم در حالی در سال 2009 به اینتر پیوست که در جنوا روزهای آرامی را سپری می‌کرد، اما تنها یک سال بعد، این مهاجم آرژانتینی یکی از عوامل اصلی قهرمانی‌های سه گانه نرآتزوری بود. حتی دیه گو کاستا، مهاجمی که به عنوان قهرمان لالیگا و نایب قهرمان چمپیونزلیگ از اتلتیکو مادرید به چلسی پیوست، هنوز در سربالایی دوران حرفه‌ای‌اش بود.

البته پیوستن به چلسی، ممکن است فالکائو را بار دیگر به سرنوشت فصل گذشته در الدترافورد دچار کند. او از این که در بیشتر بازی‌ها روی نیمکت می‌نشست، ناراحت بود و در صورتی که کاستا محروم یا مصدوم نشود، این خطر او را تهدید می‌کند که در استمفوردبریج هم به یک نیمکت‌نشین تبدیل شود. علاوه بر این، اگرچه دیگر مهاجمان چلسی، از نظر اعتبار در سطح پایین‌تری از فالکائو هستند، اما ویژگی‌های آنها با آنچه مورینیو انتظار دارد، بیشتر هماهنگ است. در حالی که فالکائو نیاز دارد هم‌تیمی‌هایش داخل محوطه جریمه برایش موقعیت‌سازی کنند و وقتی تیم صاحب توپ نیست، تنها در زمین قدم می‌زند.

در صورتی که فالکائو بتواند نمایش‌های موثر دروگبا در فصل گذشته را تکرار کند (7 گل در 14 حضور در ترکیب اصلی، از جمله یک گل حساس مقابل منچستریونایتد در الدترافورد)، آن گاه پیشرفت قابل توجهی نسبت به زمان حضورش در ترکیب شیاطین سرخ خواهد داشت و می‌تواند ذخیره مناسبی برای کاستا باشد.

البته برای هر خرید بزرگی، این سوال هم مطرح است که آیا نمی‌شد این پول را بهتر خرج کرد؟ 4 گل فالکائو برای منچستریونایتد، هزینه‌ای 8/6 میلیون یورویی روی دست آنها گذاشت؛ این در حالی است که او تنها به صورت قرضی به منچستریونایتد پیوسته بود.

موناکو که تا سال 2018 با فالکائو قرارداد دارد، سخت به دنبال پیدا کردن یک خریدار برای اوست. او بیشترین دستمزد را از باشگاه فرانسوی دریافت می‌کند و شاید تنها 10 باشگاه در دنیا باشند که بتوانند چنین دستمزدی را بپردازند. او مانند یکی از ستاره‌های کهکشانی رئال دستمزد دریافت می‌کند، اما کمتر از یک بازیکن معمولی تیم‌های پایین جدولی لیگ برتر گل زده است. در چنین شرایطی، انتقال او به استمفوردبریج، این تردید را ایجاد می‌کند که شاید خورخه مندس، مدیر برنامه‌های مشترک او و مورینیو، در این انتقال نقش موثری داشته است.

به خدمت گرفتن مهاجمی که قرار است نقش مهاجم ذخیره را بازی کند با چنین دستمزدی، چندان عاقلانه به نظر نمی‌رسد. شوچنکو و تورس که با مجموع 109 میلیون یورو به چلسی پیوستند، در نهایت با به ثمر رساندن 29 گل در 158 بازی، از این باشگاه جدا شدند. اگر قرار باشد فالکائو راه آنها را ادامه بدهد، مورینیو نشان می‌دهد که به جز جنجال‌های همیشگی‌اش، دیوانه بازی‌های دیگری هم هست.

منبع: سایت گل/ مترجم: بهنام جعفرزاده