با فرزندان همراهی کنیم

گاهی اوقات این مساله در دنیای مادی پیش می‌آید به طور مثال فردی که با گرمای شدید روبه‌رو شده با استفاده از امکانات بدن خود مثل تعرق یا رفتن به سایه، برای خنک کردن خود تلاش می‌کند.

در مسائل روان‌شناسی هم زمانی که دانش‌آموز و یا خانواده‌اش از او انتظار دارند به‌طور کلی در امتحان یا به طور خاص در کنکور موفق شود، اگر این اتفاق نیفتد به آن معنی است که او باید شرایط جدیدی را تجربه کند و نیاز دارد که احساس منفی را نسبت به خود تغییر دهد.

مثلا می‌تواند توضیحات مکرری درباره قبول نشدن در کنکور بدهد، برای کنکور بعدی تلاش کند و یا شغل پیدا کند و راه‌حل‌های دیگر قبول نشدنش را توجیه کند.

این همه نیاز به دگرگونی، توان فرد را از بین می‌برد، به نحوی که او ممکن است در برابر این مشکلات تاب نیاورد و راه‌حل را در گریز ببیند. وی در این شرایط می‌تواند به خودکشی فکر کند و انجامش دهد.

درواقع پیش از امتحانات چه فرد و چه خانواده او انتظاراتی از دانش‌آموز دارند که بیش از حد و غیرواقع‌بینانه است. در مواقعی خودکشی رخ می‌دهد که فرد احساس می‌کند باید خود را در مساله حل‌نشدنی رها کند. زمانی که فشار بر یک دانش‌آموز زیاد باشد و دانش‌آموز از طرف خانواده خود همراهی دریافت نکند او برای رهایی از این فشار دست به خودکشی می‌زند.

بیشتر صحبت‌ها درباره خودکشی به دنبال شکست‌ها برای تمایل به مرگ نیست بلکه فرد می‌خواهد با نمایش ناتوانی خود حمایت دیگران را جلب کند و به خانواده‌ها هشدار می‌دهد که حفظ زندگی و شاد بودن فرزندشان بیشتر از موفقیت او در امتحانات مهم است.

دانستن این موضوع که خدا راه‌های پیشرفت برای هر فردی را فراهم کرده و هنوز فرد راه مناسب خود را پیدا نکرده است، می‌تواند از بروز خودکشی‌ جلوگیری کند.

دکتر فربد فدایی - روانپزشک