انتخاب بازیگران سینما بر اساس ارتباطات شخصی است

لاله اسکندری بازیگر سینما و تلویزیون می‌گوید بازیگران آدم‌های مرفه و بی‌دردی نیستند، اما این ذهنیت برای مردم ایجاد شده است که بازیگران جزو قشر پولدار جامعه به شمار می‌روند.
به گزارش فرهنگ نیوز ، لاله اسکندری بازیگر سینما و تلویزیون که این روزها بیشتر وقت خود را صرف کارهایی غیر از بازیگری ازجمله نقاشی دیواری‌ در سطح شهر می‌کند، معتقد است که اگر لازم باشد بازیگری را انتخاب می‌کنم و اگر موقعیت خوبی نباشد، به سراغ نقاشی دیواری می‌روم.

با این بازیگر سینما و تلویزیون درباره دستمزد بازیگران و نیز تأثیر چهره یک سوپراستار بر گیشه سینما به صحبت پرداخته‌ایم که در زیر می‌خوانید.

سینما چقدر به دنبال چهره بازیگران برای فروش فیلم‌ها در گیشه است؟
در دوره‌ای سینمای ایران نیاز به بازیگران چهره داشت و درواقع فیلم‌ها با حضور چهره‌های سینما در گیشه به فروش خوبی دست پیدا می‌کردند. البته این فرمول که بازیگران چهره به فروش فیلم‌ها کمک می‌کنند، همیشه صدق نمی‌کند. به‌نوعی فروش یک فیلم به محتوای آن نیز بستگی دارد، اما ممکن است در فیلمی بازیگران بی‌شماری حضور داشته باشند، اما آن فیلم در گیشه با شکست روبرو شود.

چرا در این سال‌ها شاهد حضور بازیگرانی در سینما بوده‌ایم که چهره آن‌ها تکراری شده و در هر فیلمی ممکن است به ایفای نقش بپردازند؟
بخش مهمی از وضعیت یک فیلم به ساختار و ارتباط تماشاگر با آن فیلم برمی‌گردد. طبعاً فیلمی که باب دل تماشاگر نباشد، هنگام اکران از آن استقبال نمی‌شود، اما سینمای کمدی در هر صورتی به‌خصوص در این سال‌های اخیر درفروش فیلم‌ها تأثیر داشته است. اتفاقاً قالب دوستانی که در فیلم‌های کمدی به ایفای نقش می‌پردازند، از تلویزیون آمده‌اند. به‌عنوان‌مثال دوست و همکارم رضا عطاران بازیگری است که در گیشه سینما هم موفق است و یک فیلم را به لحاظ فروش تضمین می‌کند. به فیلم‌های که او در آن حضور داشته نگاه کنید، اکثر این فیلم‌ها در لیست فیلم‌های پرفروش سینما قرار داشته‌اند. منظورم این است که ژانر یک فیلم هم تأثیر زیادی درفروش آن دارد. البته باز هم می‌گویم، این قانون هم همیشگی نیست و در هر دوره‌ای از سینما این موضوع هم‌تغییر می‌کند. اصولاً برای فروش فیلم‌های معمولی پیش‌بینی خاصی نمی‌توان کرد.

چرا دستمزد بعضی از بازیگران در سینما بیشتر از حد معمول است؟
تهیه‌کنندگان سینما دوست دارند چهره‌های خاص را برای فیلم‌های خود انتخاب کنند. گاهی تهیه‌کننده‌های شخصی ترجیح می‌دهند روی بازیگری برای حضور در فیلمی سرمایه‌گذاری کنند که در آینده و فروش فیلم کمک می‌کند. آن‌ها به‌نوعی به بازگشت سرمایه بعد از اکران فیلم فکر می‌کنند. به همین دلیل حضور یک بازیگر در فیلمی که دستمزد بالایی هم از تهیه‌کننده دریافت می‌کند ممکن است تا دو سال آینده کاری او را هم تأمین کند. ایرانی‌ها خصلت‌های عجیبی دارند و کلا در هر کاری افراط‌وتفریط می‌کنند. در همین عرصه بازیگری تهیه‌کنندگان همگی به‌سوی یک بازیگر هجوم می‌آورند و وقتی تب بازی آن بازیگر فروکش کرد، دیگر کسی از او یاد نخواهد کرد.

انتخاب بازیگر بری فیلمی در سینمای ایران بر اساس چه معیاری است؟
این روزها در سینمای ایران انتخاب بازیگران بر اساس توانایی برای ایفای یک نقش سنجیده نمی‌شود، بلکه ارتباطات و مالکیت‌های شخصی در هر زمینه از سپردن یک پروژه تا سرمایه‌گذار باعث می‌شود بازیگر وارد سیستم یا گروه‌های خاصی شود که می‌داند در هر پروژه‌ای با آن تیم خواهد بود. یک بازیگر در طول سال ممکن است 8 و یا 9 فیلم بازی کند که قطعاً حضور او در فیلم‌ها به تکرار خواهد رسید. به همین دلیل من با حضور مداوم عده‌ای بازیگر ثابت در سینما موافق نیستم. اتفاقاً در این صورت وقتی بازیگر می‌بیند که تهیه‌کنندگان خواهان حضور او در فیلم‌هایشان هستند، رقم دستمزد خود را بالا می‌برد. پس معیار خاصی برای دریافت دستمزد بازیگران وجود ندارد. در کشورهای دیگر هم فروش فیلم‌ها بر حضور بازیگران یک فیلم تأثیر دارد. به‌عنوان‌مثال اگر بازیگری جایزه‌های مهمی از جشنواره‌ها دریافت کرده باشد، دستمزد آن‌هم بر اساس توانایی‌هایش سنجیده می‌شود، اما مشکلات اقتصادی در سینما باعث شده وضعیت دستمزد بازیگران ناهمگون باشد.

آیا فیلم‌های شخصی و خصوصی می‌تواند تأثیر منفی بر دستمزد بازیگران سینما داشته باشد؟
قطعاً همین‌طور است. بعضی فیلم‌ها با بودجه‌های کم ساخته می‌شوند. بحث مشارکت سینمای مستقل و خصوصی باعث می‌شود بازیگران به دنبال دستمزد بالا نباشند. به‌هرحال چرخه اقتصادی سینما باید بچرخد. با توجه به گران شدن صنعت سینما بازیگران هم نمی‌توانند دستمزد زیادی برای بازی و یا حضور خود در فیلمی بگیرند.

پس تهیه‌کنندگان سینما نقش مهمی در دستمزد بالا برای بازیگران دارند؟
خیلی از تهیه‌کنندگان در برابر بازیگران مبالغی پیشنهاد می‌کنند که دو برابر دستمزد عادی یک بازیگر است. به‌هرحال رقم این دستمزد برای تهیه‌کنندگان سلیقه‌ای است. اگر تهیه‌کننده حاضر باشد دستمزد بالایی پرداخت کند، بازیگر آن تقاضا را می‌پذیرد.

در تئاتر هم جدولی برای دستمزد بازیگران در نظر می‌گیرند یا خیر؟
واقعیت این است که در تئاتر قانون دستمزد بازیگران استاندارد است. در تئاتر دستمزد بازیگر بر اساس تجربه سال‌های کاری و نیز جوایزی که دریافت کرده است، تعلق می‌گیرد؛ به‌خصوص سابقه بازی بازیگر در طول فعالیت هنری‌اش مؤثر است، اما می‌بینید که یک بازیگر سینما که چهرهاست با یک بازیگر تئاتر یک عدد مشخص دریافت نمی‌کنند. در تلویزیون هم قانونی در این زمینه نیست، با این تفاوت که چون تلویزیون پول خوبی برای یک پروژه می‌دهد، معمولاً عوامل یک پروژه تأمین می‌شوند. البته بستگی دارد که قسط‌های حضور در پروژه‌ای در زمان‌های معین پرداخت شود یا خیر.

اگر بازیگری را رها کنید به سراغ نقاشی‌های دیواری می‌روید و آن را برای آینده فعالیت خود انتخاب می‌کنید؟
نمی‌توان پاسخ قطعی به این سؤال بدهم، چرا که اگر شرایط مهیا باشد و پیشنهاد بازی در کاری شود که آن را بپسندم، قطعاً بازیگری را انتخاب می‌کنم، اما اگر شرایط خوبی نباشد به سراغ نقاشی دیواری و کارگاه تخصصی‌ام می‌روم.

و صحبت آخر...
من دوست دارم مردم بدانند که همه بازیگران وضعیت مالی مطلوبی ندارند. از نگاه مردم بازیگران، هنرمندان مرفه و بی‌دردی دیده می‌شوند درحالی‌که این‌طور نیست. بارها شده قرارداد بازی در مجموعه تلویزیونی و یا فیلم سینمایی را امضا کرده‌ایم که سه سال بعد و یا درزمانی طولانی‌تر دستمزدهایمان را گرفته‌ایم.مردم خیلی زود قضاوت می‌کنند و به‌قول‌معروف این در ذهن مردم جاافتاده است که بازیگران جز افراد پولدار جامعه هستند. (هنرآنلاین)