حال بد بوکس در گوشه رینگ آسیا

روزی که تیم ملی با 8 بوکسور به چین رفت دست‌کم از کسب دو سهمیه صحبت می‌شد، اما حذف بوکسورها روی رینگ، امیدها را باطل کرد تا امروز تردیدها برای افزایش سهمیه بوکس ایران در المپیک ریو بیشتر شود. ایران در المپیک 2008 پکن سه بوکسور و در المپیک لندن چهار بوکسور داشت، اما آیا این بار باید خود را برای حضور یک ورزشکار در المپیک آماده کند؟

حسین نهرودی در پاسخ به این پرسش می‌گوید: هنوز فرصت باقی است و نباید با صراحت گفت ما دیگر بختی برای المپیکی شدن نداریم. مسابقه‌های جمهوری آذربایجان در راه است و باید انگیزه ملی‌پوشان را برای این رقابت‌ها حفظ کرد. ما مشکلات زیادی برای رفتن تیم به مسابقه‌های چین داشتیم و شاید با کمترین بودجه تیم ملی را آماده کردیم از طرفی اشکالات تیم در چین را توجیه نمی‌کنم.

نهرودی عوامل بیرونی را نیز در شکست ملی‌پوشان اثرگذار می‌داند و می‌گوید: گفتم به هیچ وجه نمی‌خواهم نتایج بچه‌ها را توجیه کنم، اما داوری اوزان 75 و 91 کیلو حق‌کشی آشکار بود. سالار غلامی و سجاد محرابی تا آستانه گرفتن مدال پیش رفتند، اما داور حق‌کشی کرد. من اهل اعتراض نیستم، اما به این رای داور اعتراض کردم و خیلی از مربیان و داوران حاضر با من هم عقیده بودند.

این پیشکسوت بوکس درباره سطح رقابت‌ها می‌گوید: هر کجا مسابقه‌های کسب سهمیه المپیک برگزار شود مطمئن باشید سطح رقابت‌ها خوب است. همه قهرمانان آسیا بویژه چینی‌ها، قزاق‌ها و ازبک‌ها آمده بودند. این کشورها در سطح جهانی مطرح هستند.

تغییرات همیشگی

بوکس ایران در یک سال گذشته مربیان متعددی عوض کرد. از وینکوف اکراینی تا احدی و استکی بارها ملی‌پوشان را تمرین دادند و به نظر می‌رسد تیم ملی هنوز نتوانسته است بلاتکلیفی در نحوه هدایت ملی‌پوشان را برطرف کند. ولادیمیر وینکوف به عنوان سرمربی تیم ملی بوکس ایران، یک قرارداد شش ماهه با فدراسیون بسته بود تا در صورت تمایل فدراسیون، این سرمربی پس از 6 ماه باز هم به کار خود در تیم ملی ادامه دهد که چنین نشد. پس از رفتن وینکوف هدایت تیم ملی به علیرضا استکی سپرده شد. او حدود سه ماه برای آماده‌سازی فرصت داشت.

نهرودی که در جریان تمام این تغییرات است، می‌گوید: مربیان ما جوان و با دانش هستند که باید به آنها اعتماد کرد. اکبر احدی با تیم حرفه‌ای‌ها کار می‌کند و علیرضا استکی نیز هدایت تیم آماتورها را عهده دار است. هر دوی این مربیان از قهرمانان بوکس هستند و باید در مربیگری پیشرفت کنند. بنابراین اگر قرار است مربیانی در سطح مربیان ایرانی بیاوریم بهتر است خود همین بچه‌ها با تیم ملی کار کنند و تجربیات خود را افزایش دهند. در هر صورت با این پول‌ها نمی‌شود مربیان بزرگ خارجی آورد.

گلایه‌های به حق روزبهانی

از دست دادن سهمیه‌های المپیک در چین خیلی‌ها را به این باور رسانده که دیگر خبر از کسب سهمیه نیست و بوکس ایران باید فقط با احسان روزبهانی در المپیک حاضر شود. احسان روزبهانی تنها بوکسور المپیکی ایران از مدت‌ها قبل به نحوه حمایت از بوکسورها انتقاد کرده بود و پیش‌بینی او این بود که بوکس ایران حال خوبی ندارد. اعتراض‌های بوکسور المپیکی با واکنش‌های متفاوت همراه بود، اما امروز می‌توان به حرف‌های روزهای گذشته روزبهانی بیشتر پی برد.

نهرودی درباره گلایه‌های روزبهانی و شاید بوکسورهای دیگری که معترض هستند، اما صدایشان شنیده نمی‌شود می‌گوید: مشکلات مالی در ورزش ایران وجود دارد و قابل کتمان نیست. فدراسیون بوکس سعی دارد این مشکلات را برطرف کند، اما گاهی امور چنان پیچیده است که کاری از دست کسی برنمی‌آید. قرار بود تیم ملی را به دو تورنمنت خوب در مجارستان و بلغارستان اعزام کنیم، اما هر دو سفر ملی‌پوشان به سبب مشکلات مالی لغو شد.بوکس نیازمند توجه بیشتر است.

ناظر کمیته ملی المپیک درباره بخت گرفتن سهمیه المپیک در مسابقه‌های جهانی یا بوکس حرفه‌ای می‌گوید: کار بوکسورها سخت‌تر است، اما ناامید نیستیم. جمعی از بهترین‌های بوکس دنیا که هنوز به المپیک راه نیافته‌اند در بوکس آذربایجان روی رینگ می‌آیند. اوضاع در بوکس حرفه‌ای نیز چندان مناسب نیست. جاسم دلاوری مصدوم است اما امین قاسمی‌پور و سجاد محمدپور تا حد امکان تلاش می‌کنند.

فرصت‌های المپیکی بوکس

بوکس ایران دو فرصت دیگر برای کسب سهمیه در المپیک 2016 دارد. یکی از این رویدادها رقابت‌های انتخابی المپیک آذربایجان با حضور بوکسورهایی از سراسر جهان است که 18 تا 30 خرداد در باکو برگزار می‌شود. در این رقابت‌ها بوکسورهای آماتور ایران می‌توانند حضور پیدا کنند. دیگر رویدادی که بوکس ایران در آن می‌تواند به سهمیه المپیک برسد رقابت‌های صوفیه بلغارستان است که از 24 اردیبهشت تا دوم خرداد با حضور بوکسورهای حرفه‌ای برگزار می‌شود.