تجارت مرگ ؛ عرضه مواد سمی در رستوران‌های بین جاده‌ای

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان،توزیع و فروش مواد مخدر در جاده های بین شهری و در میان رانندگان خودروهای سنگین ترانزیت باربری و مسافربری از معضلاتی به شمار می رود که بعضا جان راننده و سرنشینان آن را به مخاطره می اندازد.

قصه پر غصه اعتیاد برخی رانندگان از زخم های کهنه ای است که بعد از گذشت چندین سال همچنان مرهمی شفا بخش برای آن یافت نشده است.

رانندگانی که به زعم خود برای رفع خستگی به استعمال مصرف مواد مخدر روی می آورند،غافل از اینکه نشئگی ناشی از مواد تخدیری سنتی و صنعتی،خود عاملی حادثه ساز محسوب می شود که گاه نتیجه ای جز سقوط در اعماق دره،تصادفات شاخ به شاخ،سرعت افسار گسیخته،واژگونی خودرو و...در پی ندارد.

البته آمار دقیقی در دست نیست که با اتکای آن بتوان به روشنی و صراحت ادعا کرد که چند درصد از تصادفات بین جاده ای ناشی از اعتیاد رانندگان است،اما بدون تردید مصرف مواد مخدر و خارج شدن از تعادل روحی،روانی و جسمانی در بروز چنین حوادثی بی تاثیر نیست.

منظور از مرقوم کردن عبارت مذکور،این نیست که لزوما تمامی سوانح و تصادفات ناشی از استعمال مواد مخدر است یا کلیت رانندگان به اعتیاد دچار هستند،اما تحقیقات میدانی خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان و همچنین اظهار نظر برخی از مسئولان ذیربط این واقعیت تلخ را تایید می کند که متاسفانه برخی از رستوران ها، قهوه خانه ها و فروشگاه های بین راهی،به محلی برای توزیع و فروش مواد مخدر تبدیل شده اند.

رضا،یکی از رانندگان اتوبوس در محور کرج-اصفهان،در گفت و گو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،ضمن تایید این موضوع عنوان کرد:بنده قریب به 18 سال است که در محورها و جاده های متعدد کشور اعم از شمال،جنوب وشرق کشور تجربه رانندگی دارم ودر طول سالیان اخیر به کرات شاهد بوده ام که برخی از رانندگان به تهیه و خرید مواد مخدر از رستوران ها و حتی فروشگاه هایی که به اصطلاح سوغات شهر یا منطقه ای خاص را عرضه و توزیع می کنند،مبادرت می ورزند.

این راننده اتوبوس مسافربری کرج-اصفهان عنوان کرد:نخستین بار در سال 1388 متوجه شدم برخی از همکاران بنده مواد مخدر مورد نیاز خود را از رستوران بین راهی در یکی ار محورهای جنوبی کشور تهیه می کردند.

وی افزود:در حال حاضر نیز قهوه خانه ها و رستوران های بین راهی وجود دارند که در جاده های دیگر کشور مبادرت به فروش مواد مخدر می کنند.

رضا گفت:عمده توزیع و فروش مواد مخدر در مغازه ها و رستوران های کوچک رخ می دهد،زیرا کمتر شخصی این ریسک را می پذیرد که با سرمایه گذاری کلانی که در رستوران بزرگ بین راهی داشته،اقدام به فروش مواد مخدر کند و به حیثیت و سابقه شغلی خود خدشه وارد کند.

وی افزود:متاسفانه برخی از صاحبان رستوران های کوچک،به دلیل عدم توان و امکان رقابت با رستوران ها و مراکز تهیه و توزیع غذای بزرگ و صاحب نام بین جاده ای،اقدام به فروش و توزیع مواد مخدر می کنند تا علاوه بر کسب سودهای کلان،مشتریان خاص به خود را که بعضا دچار سوء مصرف مواد مخدر هستند به نحو مطلوب تری جذب کنند.

*برخورد با 4 هزار راننده معتاد و حادثه ساز در جاده های کشور

چندی پیش محمد حسین حمیدی،رئیس پلیس راه راهور ناجا عنوان کرد:تنها در دو ماه تیر و مرداد سال جاری،با چهار هزار راننده معتاد و حادثه ساز برخورد شده است.

به عبارتی می توان گفت در دو ماه مذکور بصورت روزانه با قریب به 65 راننده معتاد و حادثه ساز برخورد شده است.

آنچنان که حمیدی عنوان داشته،این آمار در مقایسه با سال های گذشته با افزایش هر چه بیشتری همراه شده است.

البته وی معتقداست یکی از دلایل این افزایش به حضور پر رنگ تر و جدی تر پلیس راهور در جاده های کشور و تشدید حساسیت ها در این خصوص باز می گردد و به تبع آن در چنین شرایطی با ارتقای سطح نظارت و کنترل ضریب اعمال قانون و شناسایی چنین رانندگانی افزایش می یابد.

با چنین اوصافی در صورت تقویت عِده و عُده ماموران پلیس امکان برخورد و رصد و کنترل رانندگان بین جاده ای بیش از پیش ارتقاء می یابد.

بر اساس ضوابط موجود،چنانچه تست اعتیاد راننده ای مثبت باشد،علاوه بر اعمال جریمه، مجوز فعالیت چنین راننده ای، حداقل برای 6 ماه لغو می شود و آغاز مجدد فعالیت آنها منوط به آزمایش اعتیاد و شفاف شدن عدم سوء مصرف مواد مخدر خواهد بود.

* از خوردن کاربُن تا جایگزین سازی نمونه آزمایش

مهدی رضوانی،یکی دیگر از رانندگان خودروی سنگین بین جاده ای در گفت و گو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،عنوان کرد:برخی از رانندگان معتاد برای دور زدن قانون و رهایی از مجازات های احتمالی پیش از اخذ آزمایش به خوردن کاربن مبادرت می ورزند تا نتیجه تست اعتیاد آنها منفی شود.

وی افزود:جایگزین سازی نمونه آزمایش و یا جعل گواهی سلامت از دیگر ترفندهایی است که برخی از رانندگان خودرو های بین جادهای به آن مبادرت می ورزند.

با چنین اوصافی،می طلبد دامنه کنترل خودروها و آزمایش سلامت رانندگان بین جاده ای با شدت و حِدَتِ هر چه بیشتری اجرایی شود،بدون تردید با کمبود نیرو و وسعت گسترده جاده های کشور،امکان کنترل تمامی جاده ها و رانندگان وجود ندارد،اما یقینا هر آنچه نظارت و کنترل ها با دامنه هر چه بیشتری همراه شود،ضریب سلامت رانندگان و به تبع آن ظهور و بروز و حادث شدن سوانح جاده ای به حداقل ممکن کاهش می یابد.