رنگی به نشانه نابرابری

به گزارش جام جم آنلاین ، «زرد» رنگ ضدِ نئولیبرالیسم است. برخلاف سردرگمی‌ها باید گفت که این کاملاً واضح به نظر می‌رسد که محوریت و فلسفه جنبش جلیقه زردها چیست. مردم فرانسه به خیابان‌ها نیامده‌اند تا درباره مالیات سوخت اعتراض کنند، آنها درواقع به نابرابری اعتراض می‌کنند، نابرابری برای کاهش مالیات ثروتمندان و افزایش همین مالیات و ریاضت برای سایر طبقات جامعه فرانسه. این‌ها، نابرابری‌های جدایی‌ناپذیر از نئولیبرالیسم فرانسه به شمار می‌آید. پس موضوع سوخت و افزایش مالیات نیست، موضوع نابرابری است. البته نئولیبرالیسم را می‌توان در یک روش پیشرونده و همچنین به روش پسرفت گرایانه موردحمله قرارداد. این را می‌توان در روش‌های رادیکال ، ارتجاعی و متوسط ​​نیز با انتقاد مواجه کرد. برای مثال دونالد ترامپ مسئله قدرت در ایالات‌متحده آمریکا را آن‌چنان تحت تأثیر قرارداد که این رو‌ش‌های نادرست منجر به کاهش کیفیت زندگی مردم در این کشور شد. اکنون همین روش‌های نادرست در فرانسه به‌کاربرده شده و کیفیت زندگی مردم این کشور اروپایی را به‌شدت تحت تأثیر قرار داده است.

نمادی از خشم مردم

جلیقه زرد نماد برای خشم مردمی است که نابرابری‌ها به ستوه آمده‌اند. یکی از خواسته‌ها این است که دیگرکسی جرات نکند طبقات زیر متوسط این کشور را نادیده بگیرد.

جنبش جلیقه زردها تا امروز چهار کشته و 260 زخمی و البته بیش از 400 بازداشتی به همراه داشته است. فرانسه حالت بحرانی دارد و مکرون گفته برخلاف دولت‌های گذشته فرانسه، مقابل مقاومت مردمی که برای اصلاحاتی نظیر فروپاشی قوانین کار، کاهش مالیات و کاهش سوخت است، مقاومت نخواهد کرد.

نابرابری در فرانسه ادامه دارد. هرچقدر هم شیشه شکسته شود و ماشین سوزانده شود اصلِ نابرابری از بین نرفته است هرچند حداقل نتیجه مثبت اقدام جلیقه زردها این است که دیگر همه این نابرابری را تماشا می‌کنند. همه این اتفاقات توجهات همه را به خود جلب کرده است. در این میان نقاطی مثل شهرهای کوچکی مثل گئرت هم که جلیقه‌زردهای زیادی در خود دارد چندان به چشم نمی‌آید چون هرگز شکوه و عظمت پاریس را نداشته و ندارد.

بخش مهمی از جلیقه زردها کسانی هستند که جز ضعیف‌ترین اقشار کشور فرانسه محسوب می‌شوند.

تحقیقات جزئی نشان داده است اتومبیل‌ها و شیشه‌ها از سوی کسانی سوزانده و شکسته می‌شوند که بسیار فقیر هستند. آنها با تمام فقر خود یک کشور اروپایی را تحت تأثیر قرار داده‌اند و باعث شدند فریاد نابرابری در اروپا بپیچد. سؤال آنها این است که چرا ثروت نباید منصفانه تقسیم شود؟ آنها چگونه باید یخچال‌های خود را پرکنند و چگونه مایحتاج اولیه مثل خوردوخوراک را بخرند؟

تعمق بیشتر در جلیقه‌ زردها نتایج بیشتری را به بار می‌آورد. جلیقه زردها درواقع همان کسانی هستند که وقتی به فروشگاه می‌روند از لیستی که با خود آورده‌اند حداقل دو، سه مورد را باید قلم بگیرند.

نتایج دقیق‌تر از میان جلیقه زردهایی که به‌صورت رندوم انتخاب‌شده‌اند نشان می‌دهد آنها معضلات دیگری مثل «بیکاری»، «اخراج از کار»، «فروختن وسایل خانه برای پرداخت بدهی» و «افسردگی به دلیل فقر شدید» را نیز تحمل کرده‌اند.

وقتی به اتفاقات اخیر کشور فرانسه نگاه می‌کنیم متوجه جان گرفتن جلیقه زردها و اعتراض جهانی‌شان می‌شویم. وقتی آقای جوئل دکوژ از پس هزینه‌های خرید گاز برنیامد، اجاق خانه‌اش را با چوب به‌عنوان سوخت اصلی فعال کرد تا همین سوخت غیراستاندارد باعث خفگی او شود. او و امثال او باعث خیزش جلیقه زردها شدند. جلیقه زردها از دل فقر و نداری آمدند.

اما حتی فقر در فرانسه می‌تواند بدتر از این هم باشد. در برخی از روستاها و شهرهای کوچک و بزرگ فرانسه کسانی هستند که حتی درجه فقر آنها از جلیقه زردها هم پایین‌تر است.

فابریس ژیرادین 46 ساله که از اهالی لیون است می‌گوید: " هرماه با خودم می‌گویم برای خوردن در روزهای آینده چیزی خواهیم داشت؟"

«دوژ» کشاورز اهل گئرت فرانسه نیز می‌گوید که پسر 9 ساله‌اش هرگز رنگ تعطیلات را نخواهد دید. دو سوم درآمد این کشاورز بابت هزینه‌های صورتحساب‌ها و البته مالیات کم می‌شود.

جلیقه زردها فقیر هستند. آنها نماد کسانی محسوب می‌شوند که در حقشان بی انصافی شده و چیزی به نام عدالت ندیده‌اند. آنها بابت صورتحساب‌هایشان عمدتا با مشکل مواجه می‌شوند و علاوه بر آن کسانی هستند که فقر را به شکل غم‌انگیزی تجربه کرده‌اند به این صورت که گاهی اوقات برای تامین غذا با مشکل مواجه شده‌اند و گاهی برای خرید دیگر لوازم زندگی.

منبع: counterpunch / مترجم: هیلدا حسینی خواه