به گزارش
جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، طی اتفاقی عجیب و نادر، یک معلم دختری را به دنیا آورد که نیمی از بدن آن انسان و نیمی دیگر مانند میمون بود. به گفته این زن، او به کودکی که به دنیا آورده بود نگاه می‌کرد و احساس خوشبختی داشت، اما هنگامی که به بقیه بدن او نگاه می‌کرد با تعجب گریه می‌کرد چرا که نیمی از پایین تنه اش قرمز بود و مو‌های روشن آن را پوشانده بود و او باور نمی‌کرد که این بچه، دخترش است.
یک چیز عجیب به ذهن مادر خطور کرد. او هر هفته به باغ وحش می‌رفت و جلوی قفس میمون‌ها می‌ایستاد، به همین دلیل برایش سوال بود که آیا این می‌تواند ارتباطی با شکل عجیب کودک متولد شده‌اش داشته باشد؟!
مادر نوزاد سعی کرد این فکر را از ذهن خود بیرون کند، او یک مدرس و تحصیل کرده بود و نباید به افسانه‌های خیالی اعتقاد داشته باشد پس به پزشکان مراجعه کرد و از آن‌ها دلیل این اتفاق را پرسید. پزشکان به او گفتند که به افسانه‌های خیالی توجهی نکند و تاکید کردند این مورد فقط یک عدم تعادل طبیعی در غدد و ترشحات نوزاد در زمان جنینی است.
اما مادر، "علیه عبدالمنعم"، معلم دبیرستان قدیم قاهره، در مصاحبه‌ای که در ۳۱ ژانویه ۱۹۵۹ منتشر شد، به اخبار الیوم گفت:" من سعی می‌کنم متقاعد شوم که خرافه واقعیت ندارد، اما نمی‌توانم". او ادامه داد: وقتی باردار بودم، هر هفته به باغ وحش جیزه می‌رفتم و قفسی با نوع خاصی از میمون‌های کوچک پیدا می‌کردم، چون از ظاهر این میمون‌ها و حرکات آن‌ها خوشم می‌آمد هر هفته به آنجا می‌رفتم تا ساعت‌های طولانی جلوی قفس بایستم".
علیه گفت: نه ماه گذشت و دخترم به این شکل عجیب متولد شد و پس از روز‌ها و هفته ها، تقریباً تا پشت کمر ماگدا با این مو‌ها پوشانده شده بود و موی پا‌های او که شبیه میمون بود تا بالای زانو‌ها ادامه یافته بود، اما بقیه بدن و پوست رنگ و شکل طبیعی داشت. پس از آن، لکه‌های قهوه‌ای روی بازوی او ظاهر شد و وقتی لکه بزرگ شد، با مو‌ها پوشانده شد. با افزایش سن، اضطراب من برای آینده دخترم به وحشت تبدیل می‌شد.
اخبار این اتفاق به دکتر جیمی عبید رسید و وی گفت: این وضعیت از نظر خلقت غیرطبیعی است و هیچ ارتباطی با آنچه گفته می‌شود مبدأ انسان میمون‌ها هستند ندارد، این نقصی در شکل گیری جنین قبل از تکامل است.
گفتنی است درمان این بیماری، پس از تحقیقاتی که محل غده مورد نظر را که این بیماری را به وجود آورده مشخص می‌کند، در نهایت رادیوتراپی یا جراحی است و در صورت افزایش ترشح هورمون‌های مردانه، درمان با آنتی هورمون‌ها انجام می‌شود.
