تبعیض تربیتی بین فرزندان

فرزندان نیز در میان خانواده با آنکه ممکن است از نظر ظاهری دارای تمایز و تفاوتهایی باشند اما برای خود فرد ابزار انجام امور و خدمات مورد احتیاج وی هستند.شوربختانه بعضی از والدین هرچند از نظر فیزیولوژیکی و ساختاری، تفاوتهایی بین فرزندان قائل میشوند اما در حقیقت فرزندان فقط از نظر احترام به والدین جایگاه بالاتر یا پایینتر از یکدیگر دارند اما از جهت عشق و علاقه پدر یا مادر طاقت دیدن بیماری و سختیهای فرزندان خود را نخواهند داشت.گاهی بعضی از پدران یا مادران براساس جنسیت(دختر یا پسر) بودن فرزندان بین آنها تمایز یا تبعیض قائل شده و در ابراز محبت یا اعطای کادو یا جایزه بین آنها تفکیک و تفاوت میگذارند.حتی در میان برخی از خانوادهها در بین قوم و فرهنگ مختلف گهگاهی والدین با خواندن برخی اشعار طنز این تفاوت و نگاه تبعیضآمیز را ابراز میدارند؛پسرها شیرند مثل شمشیرندپسرپسر قندعسلدختر ما خوشگله به صد پسر میارزههرچند خوشبختانه این روزها و در عصر حاضر دیگر اینگونه دیدگاهها و نظرها مورد پسند نبوده و مشتری چندانی ندارد اما با کمال تاسف هنوز بعضی از والدین با تفکیک عاطفی بین فرزندان، عملا آنها را در مواضع جداگانه قرار میدهند.هنگام دادن کادو یا جایزه و عیدی گاهی با کمال تاسف بعضی از والدین بین فرزندان تبعیض قائل شده و براساس جنسیت، رفتارهایی ناخوشایند بروز میدهند.اینگونه کنشهای ناپسند متاسفانه تخم کینه و بدبینی را بین خواهران وبرادران یا برعکس کاشته شود و گاه این فاصله شوم تا دوران سالمندی آنها تداوم مییابد.هرچند ممکن است فرزند کوچک در میان خانواده به دلیل شیرینزبانی و اطوارهای خوشایند لبخند شادی و نشاط بر لبهای والدین بنشاند که این تبعیض رفتاری باید برای بقیه فرزندان توضیح داده شده و حتی گاهی حرکات شیرین و دلچسب او برای دیگران توضیح و نشان داده شود.در حالحاضر که سبک زندگی و شرایط اقتصادی به والدین اجازه فرزندآوری بیش از دو نفر را نمیدهد اما هنوز در میان برخی خانوادهها در پارهای از شهرها و روستاها تعداد فرزندان بیشتر از دو نفر بوده که مدیریت عاطفی و تربیتی که میان آنها برقرار میشود بسیار مهم و حساس است.والدین باید دقت و توجه کنند که رفتارهای آنها در دوران کودکی و پیش از بلوغ و پس از بلوغ، آثار ارزشمند، مهم و گاهی ویرانگر و خطا در میان فرزندان اجرا میکند که تا پایان عمر و بعد از ازدواج و فرزندآوری آنها در میان همسران و فرزندانشان برقرار میکند.در باورهای دینی ما بوسیدن و نوازش فرزندان مخصوصا در دوران طفولیت نوعی از عبادت محسوب شده و بر آنها حسنات قائل هستند.بدزبانی و خدای ناکرده فحاشی و تنبیه فیزیکی، آثار نامطلوب وگاه غیرقابلجبرانی بر روح و روان فرزندان میگذارد. والدین نباید با محبت و توجهات بیش از اندازه یا تنبیهات و توبیخهای سنگین، فرزندان را در جاده انحراف و فرار از خانه قرار داده یا آنها را مستعد جذب شدن به بیگانگان کند. فرار از خانه، ترک یا افت تحصیلی و جذب شدن به افراد بیگانه از اصلیترین عوارض بیتوجهی عاطفی به فرزندان است.آموزش مهارتهای فرزندآوری و تربیت فرزندان، اصلیترین عوامل رشد و ترقی در فرزندان یا توقف تربیتی آنها و انحراف اخلاقیشان در فهرست مهارتهای اصلی والدگری بوده که بدون آموزش یا تسلط به فنون یاد شده فرزندآوری خطایی نابخشودنی خواهد بود.