آقای مدیر، این دندان را بکشید

این آمارهای تلخ را وزیر بهداشت و درمان کشور به‌تازگی در مراسم بزرگداشت روز دندانپزشکی مطرح کرده است‌؛ آماری که آب پاکی را روی دست مدیرانی می‌ریزد که ادعا می‌کنند برای بهبود شرایط بهداشت و درمان شهروندان نهایت تلاش خود را به کار گرفته‌اند.  هرچند وزیر بهداشت در این مراسم از لزوم پیشگیری نیز سخن گفت اما آنچه مسئولان به آن نمی‌پردازند، این مسأله است که چرا درکشورمان شاهدچنین شرایطی هستیم. به‌عبارت دیگر، بسیار آسان است که مردم را به رعایت‌نکردن بهداشت دهان و دندان متهم کنیم اما درباره گرانی در حوزه بهداشت و درمان که بسیاری افراد را از استفاده از خدمات دندانپزشکی محروم کرده، سکوت کنیم. این در حالی است که بیمه‌های پایه هزینه‌های دندانپزشکی را پوشش نمی‌دهند و پوشش بیشتر بیمه‌های تکمیلی نیز کفاف ایمپلنت حتی یک دندان را نمی‌دهد. در چنین شرایطی، انتقاد از دهان بی‌دندان شهروندان به نوعی ارائه آدرس غلط در بروز این مسأله است. 
وزارت بهداشت و درمان نیز سال‌هاست که در حوزه پیشگیری به‌خوبی عمل نمی‌کند و بیشتر فعالیت‌های خود را به حوزه درمان اختصاص داده است. علاوه بر این، نقش نهادهای دیگر در این حوزه را نیز نمی‌توان نادیده گرفت‌؛ از آموزش‌وپرورش گرفته تا نهادهای تأثیرگذار در اقتصاد کشور. مسائل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، همه دست‌به‌دست هم داده‌اند تا وضعیت بهداشت و درمان ایرانیان به شرایط نامناسب فعلی برسد. برای نمونه، وقتی سرانه مصرف لبنیات ایرانیان بسیار پایین‌تر از استانداردهای جهانی است و آموزش‌وپرورش هنوز نتوانسته به دانش‌آموزان یک لیوان شیر رایگان بدهد، نمی‌توان انتظار داشت دندان‌های آنها از شرایط مطلوبی برخوردار باشد. 
بنابراین، وزیر بهداشت و سایر مسئولان نهادهای دیگر در چنین مناسبت‌هایی باید در کنار ارائه آمار ــ که البته بیان آن بهتر است به کارشناسان سپرده شود ــ بگویند که برای رفع ریشه‌های این مشکلات چه کرده‌اند. در واقع، بهتر است‌ مدیران این دندان را که مردم مقصر چنین مسائلی هستند، از ریشه بکنند. ‌