با من حرف بزن پسرم

با من حرف بزن، با آن نگاهت که مثل دریای روبه‌رو وسیع است که مثل آسمان بالای سرمان آبی است و پرندگان از هر کجا که زمین را تر ک کنند در گوشه ای​ ازآن قدم می‌زنند.

با من حرف بزن، با من که هزار پیراهن سپید را بیشتر از تو در باد قصیده کرده‌ام و در چشمان تو رستمی خارج از شاهنامه‌ام.

من پدر توام، همان مردی که آرزوی داشتنت ریشش را سپید کرد. همان مردی که با اولین گریه تو عمیق‌ترین خنده‌هایش را به پایت ریخت.

من پدر توام، همان مرد بزرگی که وقتی گریه می‌کنی دست و پایش را گم می‌کند و هر گاه تو تب می‌کنی، او می‌میرد.

من پدر توام، اما سهم تو از زندگی بیشتر از من است درست مثل همین​ آبمیوه​ها، که دو برابر سهم من، مال تو شد .

من هر چند بزرگ‌تر از توام، اما تو به دلت نزدیک‌تری، تو چشم‌هایت زلال‌تر است و هنوز پاهایت آنقدر بزرگ نشده که از گلیمت درازتر بشود.

با من حرف بزن پسرم! سکوت موریانه‌ای است که چهار ستون جانمان را می‌جود. برای من غزل‌های تازه سروده‌ات را بخوان، ترانه‌های زندگی را در گوشم زمزمه‌کن، بگذار همهمه حیات گوش ماهیان دریا ندیده را کر کند.

با من حرف بزن، از افق‌های دوری که درناها را گم می‌کند، از کوچک‌شدن کفش‌هایت، از کاپشن سبزرنگی که پارسال گم کردی، از توپ پلاستیکی قرمز رنگت که مرد همسایه پاره کرد، از...

با من حرف بزن.