با این ابروهای کم پشت چه کنم؟

دکتر سید مسعود داوودی، متخصص پوست و مو تاکید می کند: اگر کم پشتی و ریزش موی ابرو و مژه به علت زخم، التهاب یا بیماری پوست، برخی بیماری های داخلی چون اختلالات تیروئیدی و کم خونی نباشد یا تحت تاثیر دستکاری، اصلاح مکرر و استفاده زیاد از لوازم آرایشی بروز نکرده باشد، زمینه ژنتیکی یا ارثی داشته و راه حل درمانی برای آن وجود ندارد.

این عضو هیات علمی دانشگاه در گفت و گو با جام جم با اشاره به بیماری درماتیت سبوره به عنوان اصلی ترین بیماری التهابی و مزمن پوستی که به ریزش موی ابرو و مژه منجر می شود، می گوید: این بیماری که پوست و موی ناحیه سر و صورت را بشدت درگیر می کند، به شکل قرمزی، التهاب و پوسته ریزی شدید پوست و کم پشتی موی ابرو و مژه بروز پیدا می کند و درمان این بیماری التهابی پوستی با دارو و زیر نظر متخصص پوست امکان پذیر است.

کم پشتی مژه و ابرو؛ نشانه کم خونی

به گفته دکتر داوودی، بیماری های غدد درون ریز مانند کم کاری یا پرکاری یا بیماری های ایمنی غده تیروئید در کنار کم خونی های ناشی از فقر آهن و اسیدفولیک می تواند در ریزش موی ابرو و مژه بسیار موثر باشد.

این متخصص پوست با تاکید بر اهمیت تشخیص عامل ریزش موی ابرو و مژه ادامه می دهد: در برخی موارد ممکن است تصادفات و سوختگی مانند برخورد اشیای داغ یا پاشیدن اسید به از دست رفتن موی ابرو و مژه منجر شود که برای درمان آن می توان از روش کاشت و پیوند موی سر به این دو ناحیه بهره گرفت. از سوی دیگر طاسی منطقه ای یکی از بیماری هایی است که به طور ناگهانی می تواند باعث ریزش موی ابرو یا مژه شود.

این عضو هیات علمی دانشگاه، ریشه بروز طاسی منطقه ای را در برخی موارد، ژنتیکی و در موارد دیگر ناشی از استرس، نگرانی و اضطراب می داند و اظهار می کند: البته این بیماری ممکن است در دیگر نقاط مودار بدن به غیر از ابرو و مژه بروز پیدا کند، اما گاهی نیز به علت دستکاری و در قالب ریزش موی عادتی ایجاد می شود که نباید با هم اشتباه گرفته شوند؛ گرچه در هر دو مورد، علاوه بر درمان دارویی به مشاوره روان پزشکی نیز نیاز است. البته متخصصان پوست در کنار این دلایل که از عوامل اصلی ریزش موی ابرو و مژه است به عفونت های موضعی مژه و ابرو بر اثر ابتلا به بیماری هایی چون سرخک، آبله، آبله مرغان و زونا، همچنین عفونت های قارچی و شپش ابرو و مژه به عنوان عوامل موثر در ریزش موی این دو ناحیه اشاره می کنند. مصرف بعضی داروهای ضد فشار خون و داروهای روانپزشکی در کنار این موارد، رادیوتراپی و شیمی درمانی هم می تواند به ریزش موقت موی مژه و ابرو منجر شود.

موچین؛ قاتل ابروها

متخصصان پوست و مو بارها تاکید کرده اند که برداشتن مکرر و طولانی ابرو و آرایش مژه با ریمل و مژه مصنوعی و همچنین تاتو از علل مهم ریزش موی ابرو و مژه است. حتی مداد ابرو که رنگ را با فشار وارد مو می کند، می تواند باعث ریزش و کم شدن ابروها شود.

فراموش نکنید که استفاده هر روزه از مداد ابرو می تواند علاوه بر تنه به ریشه مو آسیب بزند. آرایش مکرر مژه با لوازم آرایشی، فر کردن مژه، استفاده زیاد از مژه مصنوعی و اکستنشن موهای مژه می تواند چنین تاثیری را بر موهای مژه داشته باشد.

تاتو کردن ابرو با وارد کردن همراه با فشار ماده خارجی به زیر پوست، نه تنها به تنگ کردن جا برای پیاز مو منجر می شود، بلکه واکنش های آلرژیک نسبت به آن را تحریک می کند که سبب ریزش مو می شود.

درمان؛ ممکن یا غیرممکن

اگر کم پشتی ابرو و مژه ارثی نباشد تا حد زیادی قابل درمان است، بویژه اگر ناشی از بیماری داخلی، التهاب پوستی یا دستکاری بر اثر اصلاح و آرایش یا ریزش موی عادتی باشد.

به گفته دکتر داوودی، بسیاری از انواع ریزش ابرو و مژه پس از مراجعه به متخصص پوست و تشخیص درست، قابل درمان است، اما فراموش نکنید که هیچ دارو و محلول تقویت کننده گیاهی یا شیمیایی رشد موی ابرو نمی تواند بر کم پشتی ذاتی موی ابرو موثر باشد، بلکه فقط کم پشتی ناشی از دستکاری یا اصلاح زیاد را بویژه در خانم های میانسال درمان می کند. درباره مژه داروی موثر خاصی قابل تجویز نیست، مگر درباره طاسی منطقه ای در این ناحیه که داروی های موضعی یا تزریق کورتون با تائید پزشک متخصص برای درمان آن قابل تجویز است.

به کاشت ابرو و مژه فکر نکنید

با وجود آن که تکنیک های کاشت موی سر در سال های اخیر پیشرفت های قابل توجهی کرده و راه حلی است که برای رفع کم مویی به بسیاری از افراد توصیه می شود، اما کاشت مژه و ابرو از سوی متخصصان پوست و مو در بسیاری موارد، راه حلی قابل توصیه تلقی نمی شود.

دکتر داوودی در این باره توضیح می دهد: جدا از آن که کاشت موی ابرو و مژه با استفاده از پیوند موی سر به این دو ناحیه نیاز به تبحر خاصی دارد و از آنجا که سرعت رشد موی سر نسبت به موی ابرو و مژه بسیار بیشتر است، موهای کاشته شده پیوندی از ناحیه سر، به مرتب کردن هفتگی نیاز خواهد داشت که این کار در درازمدت بسیار خسته کننده و آزاردهنده می شود. در نتیجه این روش فقط به کسانی که بر اثر تصادف یا سوختگی، ابرو یا مژه خود را از دست داده اند، توصیه می شود.

>> جام جم