باورهای غلط در استفاده از ظروف

به گزارش جام جم سرا، مهرزاد مهربانی متخصص طب سنتی گفت: این باور غلط به وجود آمده که چنین ظرف‌هایی از بهترین ظروف برای پخت و پزند و آن را به اشتباه به طب سنتی نسبت می‌‎دهند؛ این در حالی است که در کتب و منابع طب سنتی تاکید شده چنانچه از ظروف مسی استفاده می‌‎شود، حتما قلع اندود باشد.
به نوشته خبرگزاری آریا، مهرزاد مهربانی خاطرنشان کرد: اگر سطح داخلی ظرف مسی با فلز قلع پوشیده نشده باشد یا در اثر استفاده زیاد خش برداشته باشد، مس وارد غذا شده و با آن وارد فعل و انفعال می‌‎شود و در اثر استفاده طولانی مدت، مس در ارگان‌های بدن بخصوص کبد انباشته شده و اثرات نامطلوبی به دنبال خواهد داشت.
 این متخصص طب سنتی همچنین گفت: از طرفی امروزه بسیار مشاهده می‌‎شود که به دلیل قیمت ارزان‌تر سرب، برای اندود کردن ظروف مسی از سرب به جای قلع استفاده می‌‎شود که این خود خطر مسمومیت با سرب را نیز به دنبال خواهد داشت.
مهربانی توصیه کرد: حتی از قاشق‌های مسی با رنگ قرمز برای برداشتن روغن و مواد ترش استفاده نکنید به عنوان مثال قرار دادن یک قاشق مسی در ظرف روغن به دلیل اکسیداسیون می‌‎تواند مدت ماندگاری روغن را هشتاد برابر کوتاه کند. چنانچه سطح داخلی ظروف تفلون دچار خراش شده باشد ماده‌ای وارد غذا می‌‎کند که مضر است. از طرف دیگر چنانچه حرارتی که به ظرف تفلون وارد می‌شود به بیش از ۳۰۰ درجه سانتی گراد برسد تفلون تجزیه می‌‎شود و مواد سمی آزاد می‌‎کند. وی ادامه داد: بنابراین سطح فلزی زیرین ظروف تفلونی هرچه ضخیم‌تر باشد مناسب‌تر است بویژه در مورد تابه ‎های تفلونی که در مقایسه با قابلمه‌ها در معرض حرارت بیشتری قرار می‌‎گیرند.
این متخصص طب سنتی ادامه داد: از ظرف‌های ملامینی که لعابش صدمه ندیده و دچار خراش نشده باشد می‌‎توان استفاده کرد اما باید توجه داشت که در این ظرف‌ها غذای داغ ریخته نشود. ظرف‌های سفالی هم دارای منافذ زیادی است که سبب می‌‎شود آب درون کوزه ‎های سفالی خنک بماند. البته یک تا دوبار استفاده از ظروف سفالی اشکالی ندارد اما بقایای غذا در منافذ این ظروف باقی می‌‎ماند و پاک نمی‌‎شود به همین دلیل به مدت طولانی ‎تری قابل استفاده نیستند. هر چند که ظروف سفالی لعابدار این مشکل را ندارند اما باید لعابشان کاملا سالم و بدون نقاط خار مانند باشد چون برای تهیه لعاب از اکسید فلزهایی مثل سرب و مس استفاده می‌‎شود که در صورت ریختگی لعاب در غذا‌ها حل شده و وارد بدن می‌‎شود.
وی اضافه کرد: از بطری‌های پلاستیکی محتوی آب معدنی برای نگهداری آبلیمو و سایر مواد ترش نباید استفاده کرد و لیوان‌های پلاستیکی بویژه نوع شفاف آن‌ها برای نوشیدنی‌های داغ مناسب نیست. ظرف‌های فوم نیز برای نگهداری مواد غذایی داغ مناسب نیستند و بهترین ظروف یکبار مصرف به این منظور ظروف سلولزی هستند.
این متخصص طب سنتی گفت: استفاده طولانی مدت از ظروف آلومینیومی مثل کتری‌های آلومینیومی می‌‎تواند منجر به اختلال در جذب روی و سلنیوم شده و خطر عوارضی مثل زخم معده، یبوست، کولیت، کم خونی و حتی آلزایمر را افزایش ‎دهد. توصیه می‌‎شود اگر در ظروف آلومینیومی جرم ایجاد شده باشد، کنده نشود چون خود آن مانعی برای ورود آلومینیوم به غذاست.
 مهربانی خاطر نشان کرد: به طور کلی بهترین ظروف برای پخت و نگهداری غذا ظرفهای شیشه‌ای (پیرکس) هستند چون با ترکیبات موجود در غذا وارد واکنش نمی‌‎شوند.
 وی ادامه داد: ظروف استیل هم بسیار مناسبند اما بهتر است به مدت طولانی در آن‌ها غذاهای ترش یا شور نگهداری نشود.
 این متخصص طب سنتی گفت: ظروف چدنی هم به نسبت برای نگه‌داری و پخت و غذا مناسب است اما اشکالی که وجود دارد این است که گاهی در سطح داخلی آن‌ها از تفلون استفاده می‌‎شود که سبب می‌‎شود معایب ظروف تفلونی را داشته باشند.
 مهربانی گفت: ظروف سرامیکی هم نوعی از ظروف سفالی لعابدار هستند و تا زمانی که لعاب آن‌ها صدمه ندیده مشکلی ایجاد نمی‌‎کنند. ظروف اوپال (آرکوپال) هم مانند ظروف شیشه ‎ای اثر سوئی بر مواد غذایی ندارند. ظرف‌های چینی هم ظروف مناسبی هستند اما هم در مورد ظرف‌های چینی و هم اوپال، رنگ‌های تزیینی بکار رفته را باید مدنظر داشت.
وی در مورد استفاده از ظرف‌های سنگی گفت: ممکن است در دراز مدت ترکیبات موجود در سنگ بر غذا تاثیر بگذارد.