بیماریهای پوستی با منشأ روانی

زمانی که این تصورات غلط از آب در می آیند بیمار دچار استرس وسیعی می شود مانند توهم ابتلا به انواع انگل. زمانی که خود پوست تحت تاثیر شرایط اولیه پوستی قرار می گیرد معمولا عوارض روانی به دنبال خواهد داشت که به شدت غزت نفس، اعتماد به نفس و کیفیت کلی زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد. سیستم عصبی مرکزی (CNS) می تواند بر روی سلامتی سایر سیستم های بدنی مانند پوست تاثیر بگذارد.

دسته بندی بیماری های روانی با منشا پوستی:

بر اساس تقسیم بندی دکتر کبلنزر یک بیماری پوستی با منشا روانی می تواند بر اساس علل اولیه دسته بندی شود:
اختلالات روانی اولیه می تواند تظاهرات واقعی پوستی و یا غیر واقعی ایجاد نماید..
اختلالات پوستی اولیه باعث تحریک و یا تشدید بیماری روانی موجود و یا ثانویه مانند اضطراب و افسردگی که باعث عدم تعادل روحی بیمار می گردد، می شود.

نقش متخصص پوست:

بین 20 الی 40 درصد بیمارانی که به دنبال درمان پوست خود هستند دارای نوعی اختلال روحی و روانی می باشند. تعداد بسیار زیادی از بیماران به علل ژنی علائم خود توجه نمی کنند و تمایل به مراجعه به یک روانپزشک را هم ندارند .بنابراین با فقدان کلینیک های ارتباط روانی در شرایط پوستی ،متخصصان پوست باید به این تشخیص ها و علائم کلینیکی و اصول درمان آشنا باشند.
زمانیکه به این موضوع مواجه می شویم مهم است که علائم روانی و روانپزشکی و نوع داروها بررسی شود. افرادی مانند اعضای خانواده می توانند کاملا موثر واقع شوند البته درصورتی که بیمار اجازه این کار را بدهد و در آخر اینکه نتایج این گونه علائم بر روی زندگی خانوادگی و اجتماعی بیمار تاثیر می گذارد. در درک موضوع مورد نظر متخصص کمک می کند. درمان های غیر دارویی برای مدیریت و کنترل این بیمارها بسیار تاثیر دارد.

اختلالات روانی اولیه:

1- توهم ابتلا به انواع انگل ها (Delusion of Parasitosis ) :
در این بیماری شخص بیمار تصور واهی از ابتلا به انگل خاصی مانند کک ، یا شپش و یا گال را دارد. بیماران پوستی معمولا شواهدی از اختلالات روحی بیمارگونه را نشان می دهند که از طریق توهم و خیال بیمار مشخص می شود. توهمات ثابت هستند، و تصور غلط این است که بیماران عقاید ثابتی دارند که توسط فرهنگ بزرگتر، قومیت، و جامعه تایید می شود .خیال، یک سری تصورات حسی است که بدون هیچ گونه محرک خارجی اتفاق می افتد و در هر پنج حس به وقوع می پیوندد. رایجترین نوع این شرایط توهم ابتلا به انواع انگل می باشد که در آن بیمار تصورات محدود اشتباهی دارد که انگار به انگل آلوده شده است و این تنها نشانه بارز این بیماری روانی است. این بیماران معمولا به جای روانپزشک به حشره شناس و یا متخصص پوست مراجعه می کنند.

درمان های غیر دارویی توهم ابتلا به انواع انگل ها :

درمان شناختی- رفتاری
روان درمانی مبتنی بر دیدگاه insight-oriented psychotherapy
هیپنوتیزم
درمان شناختی بر مبنای توجه آگاهانه به حال
Biofeedback
درمان خانوادگی
درمان رفتاری

بیماری پوستی با منشا روانی

شیوع بیماری توهم ابتلا به انواع انگل اکثرا در خانم های میانسال و مسن یعنی در سنین آغاز تنهایی اجتماعی دیده می شود. در تعداد کمی از این بیماران، یکی دیگر از اعضای خانواده آنها نیز مبتلا می باشد.

یافته های کلینیکی:

بیمارانی که دچار توهم ابتلا به انگل هستند، مرتب به پزشکان با حالتی عصبی و مغلوب شده و با تعداد جلسات ویزیت زیاد بدون رضایتمندی مراجعه می کنند. شواهد پوستی در صورت وجود داشتن بسیار متغیر هستند. در برخی اوقات آنها منعکس کننده تلاش های ناموفقی در درمان این حملات هستند که نتیجه آن صدماتی است که دامنه آن از عوارض کم تا زخم های بزرگ است که شامل آسیب از درمان های موضعی انجام شده توسط بیماران در تلاش برای رها کردن خود از دست این بیماری است. زیرا این اختلالات توهمی تک نشانه ای هستند ، برخی بیماران حالت فکری و ظاهر مناسبی دارند باعث می شود که اطرافیان بیمار فکر کنند که این تصورات درست باشند .زمانی که متخصص به دقت بیمار را معاینه و مورد پرسش قرار می دهد، توهم گرایی شخص برایش آشکار می شود.

درمان دارویی:

اصل اساسی درمان، مشغول نگه داشتن بیمار است . این بیماران از مراجعه مداوم به پزشک سر باز می زنند و به همین علت باید پزشک روش هایی را به کار گیرد که بیمار به طور مداوم برای درمان مراجعه کند. در گذشته درمان این بیماری توسط دارویی به نام Pimozide انجام می شده است. اگرچه درمان هم اکنون توسط داروهای Olanzapine/Aripiprazole/Risperidone انجام می شود که عوارض جانبی روانی کمتری را به همراه دارد. ولی مسلم است که انتخاب دارویی مناسب باید توسط پزشک متخصص انجام شود.

2- اختلال عضوی غیر واقعی) Body Dysmorphic Disorder):
در این بیماری شخص به علت عدم وجود و یا وجود یک نقص خیلی کوچک فعالیت اجتماعی اش تحت تاثیر قرار می گیرد و به طور مداوم جلوی آینه می ایستد و آرایش می کند و یا اینکه ممکن است چندین عمل جراحی زیبایی انجام دهد که در نظر او هیچ کدام موفقیت آمیز نمی باشد. از نظر متخصصان 10 الی 14 درصد دچار این بیماری هستند. این بیماران اکثرا دارای زمینه افسردگی ، ترس از اجتماع و یا بیماری وسواسی هستند. طبیعتا مهمترین روش درمان، مشاوره های روانپزشکی و اطمینان از عدم وجود نقص عضو می باشد.

3- اختلال هیپوکندریازیس (Hypochondriasis):
این بیماران اصرار به ابتلا یا ترس از ابتلا به بیماری های بسیار جدی مانند ایدز، سرطان ها و یا انواع بیماری های جنسی را دارند. انجام آزمایشات بسیار زیاد و جواب منفی آزمایشات آنها را ارضا نمی کند.

4- تریکوتیلومانیا (Trichotillomania):
اینگونه بیماران آگاهانه و یا به صورت ناخودآگاه تمایل شدیدی به کندن موهای ناحیه سر، ریش و یا ابرو ممکن است نشان دهند. در صورت ناآگاهانه بودن این عمل تشخیص این بیماری توسط متخصص پوست ممکن است کمی دشوار باشد.

5- آکنه دستکاری شده (Acne Excoriee):
در این بیماری که کمیاب هم نمی باشد، و معمولا بین جوانان و نوجوانان بالاخص خانم ها رایج می باشد، به علت وجود جوش های غرور جوانی معمولی و همچنین وجود زمینه عصبی، بیمار شروع به دستکاری و کندن جوش های خود کرده و ظاهر بیماری را بسیار تشدید می کنند.

6- درماتیت دروغی (Dermatitis Artefacta):
در این بیماری شخص به صورت آگاهانه یا ناآگاهانه پوست خود را با وسایلی مانند سیگار روشن ، اجسام داغ یا تیز دچار آسیب می کند. وجود بیماری های عصبی زمینه ساز این بیماری است.
بیماران برای درمان همه این بیماری ها باید حتما به پزشک متخصص مراجعه کنند.|دکتر محمد گلشنی