چرا این‌قدر زود عصبانی می‌شوم

جام جم سرا: همان طور که می دانید شما در حال گذراندن آخرین سال های دوران نوجوانی هستید. دورانی که گرایش افراد بیشتر به سمت دوستان و همسالان است و وقت و انرژی بیشتری صرف آن ها می کنند تا افراد خانواده؛ بنابراین این نکته که در سوال خود ذکر کرده اید که بیرون از خانه خوب هستید، یکی از ویژگی های طبیعی این دوران محسوب می شود.

خوشحالم از این که به نوع روابط خود و تفاوت بین آن ها آگاهی دارید و خوشحالتر از این که برای بهبود روابط خانوادگی خود هم گام برداشته اید. اما هرگز از تغییر و اصلاح خود ناامید نشوید به خصوص این که شما هنوز بسیار جوان هستید و تغییر دادن چارچوب های ذهنی در این دوران بسیار راحت تر از دوران بزرگسالی و میانسالی است.

نکته دیگری که باید به آن بپردازیم جمله آخر شماست: « اصلا دست خودم نیست». بسیاری اوقات افراد از این کلمه برای رفع مسئولیت رفتارهای خودشان استفاده می کنند. درحالی که اگر کمی بیشتر در نوع رفتارهای خود دقت کنند، می توانند به خوبی رفتارشان را کنترل کنند اما گاهی اوقات مواردی پیش می آید که ما خودمان نیز از رفتارهای خود شگفت زده می شویم و با این که سعی در بهبود روابط خود داریم، بازهم توفیق چندانی نمی یابیم.

در این موارد اگر به دقت در رفتارهای گذشته خود بنگریم متوجه یک سری الگوهای تکراری از رفتار می شویم که در رابطه با افراد مختلف و در مراحل مختلف زندگی خود را نشان می دهند.

در این موارد با مراجعه به یک روان درمانگر می توانیم الگوهای رفتاری خود را شناسایی کنیم و به کمک وی به دلیل بروز آن ها پی ببریم. پس از کسب بینش و به مرور زمان، این الگوها کمرنگ تر می شود و کمتر تکرار می شود.

مورد آخری که باید به آن بپردازیم، زود عصبی شدن شماست. خوب فکر کنید و ببینید درباره چه موضوعاتی و در رابطه با چه افرادی این عصبانیت شما بروز پیدا می کند؟ چه حوزه هایی از زندگی خصوصی، تحصیلی یا احیانا شغلی شماست که وقتی درباره آن فکر می کنید یا بحثی درباره آن پیش می آید شما را عصبانی می کند؟ اگر این عصبانیت شما محدود به موضوعات خاصی نمی شود و به صورت کلی آدمی زود جوش هستید باید کمی عمیق تر به آن بپردازید.

بعضی افرادی که با کوچک ترین انتقاد یا حرفی زود عصبانی می شوند، به این علت است که احساس امنیت آن ها به آسانی دستکاری می شود و به شدت احساس تهدید می کنند و این زود جوشی و عصبانیت زود هنگام آن ها دفاعی است برای محافظت از خود، لذا عصبانی می شوند تا به دیگران اجازه ندهند بیش از این وارد مرزهای آن ها شوند و احساس خطر را در آنان به وجود نیاورند.

البته در علوم انسانی و روانشناسی هیچ فرمولی برای رفتار انسان ها وجود ندارد که برای همه قابل تعمیم باشد و درباره تمامی افراد صادق باشد. ممکن است شما مشمول این مسئله نباشید، به همین دلیل شما را دعوت می کنم که نشستی عمیق با خودتان ( ترجیحا در حضور یک درمانگر) داشته باشید و از این طریق بیشتر به زوایای پنهان شخصیت خود پی ببرید. (آسیه امیدوار طهرانی- کارشناس ارشد روانشناسی/خراسان)