سقوط از آن سوی بام

جام جم سرا: اگر بنا را به بدگویی و مذمت چیزی بگذاریم، آن‌قدر غلو می‌کنیم تا از آن بدترهایش مغفول بمانند و جان سالم به در برند. نمونه بارزش که بهانه نوشتن این چند سطر شد، قلیان و مضراتش است.

در این که قلیان برای سلامتی انسان مضر است بحث و شبهه‌ای نیست و بدتر این که تبدیل به اپیدمی در میان عامه و بخصوص نوجوانان و جوانان؛ چه مرد و چه زن شده است.

روزگاری نه چندان دور، تفرجگاه‌ها شاهد جوانانی بود که با توپ والیبال و راکت بدمینتون سرگرم بودند، اما امروزه هر که را می‌بینی آتش گردانی در دست دارد و می‌چرخاند تا زغال پخته شود، برای سر قلیان و کام‌های گازوئیلی.

و آینده، آینده‌ای نه چندان دور، نشانمان خواهد داد که دود بی‌امان چه کرده است با ریه‌های این شاخ شمشادها و دلبرکان آتیه‌ساز کشور.

در چند سال گذشته، پزشکان بی‌شمار هشدار داده‌ و گوشزد کرده‌اند مضرات و تبعات سوءاستعمال قلیان را و برای آن که زینهار خود را پررنگ‌تر و جدی‌تر جلوه دهند از چنین تعبیری بهره برده‌اند که «قلیان از سیگار بسیار خطرناک‌تر است» و همین تعبیر، دستاویزی شده است برای بهانه گیران تا خیال کنند سیگار عوارض چندانی ندارد و لااقل به قلیان ارجحیت دارد.

جوان و نوجوانی که می‌شنود هر مرتبه استعمال قلیان به اندازه 70 نخ سیگار دود وارد ریه‌اش می‌کند، بر اساس یک محاسبه ساده ریاضی می‌پندارد به جای قلیان آخر هفته‌اش، روزی ده نخ سیگار بکشد تا با ریه و سلامتی‌اش بی‌حساب شود و این همان از آن سوی بام افتادنی است که ذکرش رفت؛ آن قدر از قلیان بد گفتن که سیگار را طیب و طاهر کردن در نظر اهل دود. عوارض سیگار اگر از قلیان بیشتر نباشد، کمتر هم نیست.

بی‌گمان تنگی نفس، خس خس سینه، بوی بد دهان، رگ‌های گرفته، پوست پیر و چروکیده، دندان‌های خراب و به زردی گراییده و... همه و همه گواهی می‌دهند بر این ادعا. قلیان مضر است و سیگار هم به همچنین، پس در مقام مقایسه برنیاییم که بهانه می‌دهد به دست کسانی که دل نمی‌توانند رها سازند از این ملعبه‌های سلامت سوز.

سیگار بر قلیان رجحانی ندارد و قلیان نیز بر سیگار. ضمناً تهران و دیگر کلانشهرها آن‌قدر دود و دم دارد که نیازی نیست ریه‌هایمان را با دودی دیگر غافلگیر کنیم.(محسن محمدی - جام‌جم)