تهاجم به مقبره با دوستان

یکی از بازی‌های بسیار معروف در سبک معمایی و اکشن معمایی، سری بازی‌های توم رایدر است که چند سال پیش کم‌کم داشت جذابیت و محبوبیت خود را از دست می‌داد و قهرمان آن یعنی لارا کرافت به فراموشی سپرده می‌شد. اما ناگهان در سکوت و بدون سروصدای مطبوعاتی، عنوانی کوچک اما بسیار جذاب از بازی تحت عنوان Lara Croft and the Guardian of Light منتشر شد.

عنوان بازی: Lara Croft and the Temple of Osiris
پلتفرم: PC، PS4، Xbox One
ناشر: Square Enix
سازنده: Crystal Dynamics
سبک: اکشن معمایی
امتیاز: 8.0

زاویه دوربین به ایزومتریک تغییر یافت و به‌رغم وجود اکشن و درگیری در بازی، اما حل کردن معماها قسمت اعظم آن را تشکیل می‌داد و این دقیقا چیزی بود که طرفداران این مجموعه سال‌ها انتظارش را می‌کشیدند. به‌هرحال این بازی توانست مجموعه توم رایدر را احیا کند و آن را دوباره به گود رقابت با دیگر بازی‌های اکشن ماجراجویی بازگرداند، که نتیجه درخشان آن را نیز در نسخه 2013 و بازسازی توم رایدر شاهد بودیم.

و اما دنباله احیاگر توم رایدر یعنی Lara Croft and the Temple of Osiris تقریبا یک ماه پیش عرضه شد. داستان بازی از جایی شروع می‌شود که لارا کرافت و رقیب باستان‌شناس‌اش، کارتر بل برای ماجراجویی‌ها و اکتشافات خود عازم معابد باستانی و گنجینه‌های کهن مصر شده‌اند. در خلال یکی از آنها، لارا کرافت حرفه‌ای به‌صورت تصادفی موفق به گشودن در زندانی باستانی می‌شود که یکی از خدایگان مصری‌های باستان یعنی ست را در خود نگه داشته است. ست که از هزاران سال زندانی بودن توسط برادرش حسابی ناراحت و خشمگین است، تصمیم می‌گیرد تلافی این کار را سر بشریت درآورد و به دشمنی با انسان‌ها برمی‌خیزد.

خوشبختانه ایزیس و پسرش هوروس هم بموقع از راه می‌رسند تا به لارا و کارتر در مهار کردن ست کمک کنند. همان‌طور‌که احتمالا متوجه شده‌اید، داستان بازی بسیار ساده و کلیشه‌ای است و دیگر مثل نسخه قبلی نمی‌توان آن را یکی از نکات جالب بازی دانست، اما این حرف در مورد دیگر قسمت‌های آن صدق نمی‌کند.

شاید در نگاه کلی تنها ویژگی جدید بازی نسبت به نسخه قبل اضافه شدن امکان بازی چهار نفره باشد، اما همین هم به اندازه کافی برای خوب بودن بازی کافی است. از ویژگی‌های اصلی نسخه قبلی این بود که قسمت‌های معمایی و کشتن دشمنان را می‌توانستید انفرادی نیز تجربه کنید؛ اما اعمال تغییرات جالب بخصوص در مورد معماها و گیم‌پلی درگیرکننده‌تر، بازیکنان را به تجربه دو نفره آن سوق می‌داد.

ToO یا همان نسخه جدید نیز دنباله‌روی همین مسیر است، منتها با افزایش چالش‌ها از بازیکنان می‌خواهد با دوستان خود ماجرایی چهار نفره را تجربه کنند. بخش عمده‌ای از جذابیت تجربه چند نفره بازی از آنجا نشات می‌گیرد که لارا، کارتر، ایزیس و هوروس هر کدام توانایی‌ها و قابلیت‌های منحصر به‌فردی دارند. در حالی که ماجراجوهای مدرنی مانند لارا و کارتر از ابزاری چون قلاب گیردار استفاده می‌کنند تا صعود خود را به نقاط مرتفع آسان‌تر کنند یا براحتی میان دره‌های تنگ و باریک با طناب پل بزنند، ایزیس و هوروس قدرت‌هایی جادویی دارند که به آنها اجازه می‌دهد کلید‌های خاصی را در طول مرحله، فعال یا غیرفعال کنند. همچنین توانایی کاراکترها هنگام درگیری‌ها و بخش‌های اکشن بازی نیز کارایی منحصر‌به‌فرد خود را دارند که باعث شده شما به‌عنوان عضوی از تیم، همواره احساس مفید بودن کنید و بدانید تیم بدون وجود شما با مشکل مواجه خواهد شد. چه احساسی بهتر از این؟

متاسفانه معماهای بازی دیگر آن خلاقیت و اصیل بودن نسخه قبل را ندارند، اما خوشبختانه از مکانیک‌ها، بیش از اندازه استفاده نشده و در نتیجه از حل کردن تمام معماهای بازی احساس خوبی به بازیکن دست می‌دهد. جدا از امکان تجربه چهار نفره بازی در واقع سیستم لوت را می‌توان از ویژگی‌های اضافه شده به این نسخه دانست، اما به نظر می‌رسد چیزی نبوده که سازنده‌ها از همان ابتدا به آن فکر کرده باشند و بعدا به گیم‌پلی الحاق شده است.

ساختار این سیستم به ‌این شکل است که جایزه دادن حلقه‌ها و جواهراتی به بازیکن موجب ارتقای ویژگی‌های کاراکتر آنها می‌شود. تا اینجا همه چیز خوب به نظر می‌رسد، اما ضعف در پیاده‌سازی درست آن زمانی خود را نشان می‌دهد که متوجه می‌شویم داشتن یا نداشتن آنها تفاوت چندانی در گیم‌پلی ندارد و حتی بازیکنانی که در میانه بازی به شما ملحق می‌شوند نیز می‌توانند بدون داشتن این جواهرات، به همان خوبی و کارآمدی شما بازی را انجام دهند.

از ویژگی‌های بسیار مثبت بازی می‌توان به طراحی مراحل فوق‌العاده آن اشاره کرد مانند قرار دادن معماهایی که به مرور چالش‌برانگیزتر می‌شوند. علاوه بر این، فاصله بین معما‌ها با صحنه‌های اکشن و پربرخورد بازی به شکل بسیار هوشمندانه‌ای پرشده است، تا سیر داستانی بازی بدون آن‌که کسل‌کننده و یکنواخت شود در مسیر درستی قراربگیرد. تنوع و رنگ‌بندی محیط‌ها نیز بسیار خوب انجام گرفته و شما را خسته نمی‌کند. شما می‌توانید بازی را انفرادی نیز تجربه کنید و از آن لذت ببرید، اما طلای واقعی Lara Croft and the Temple of Osiris آنجاست که زمانی که دوستان شما به ماجراجویی‌تان ملحق می‌شوند، به همان تعداد، چالش‌ها و معماهای بازی نیز پیچیدگی و تغییراتی پیدا می‌کنند.

در طول بازی حدود ۹ معبد برای اکتشاف وجود دارد که در حالت تک نفره به سرانجام رساندن هر کدام از آنها 15 تا 20 دقیقه زمان می‌برد و روی هم رفته حدود سه ساعت می‌توانید خود را سرگرم کنید. خوشبختانه آن‌قدر زیرکی و مهارت در طراحی مراحل به کار رفته که بازگشت دوباره به آنها با دوستان، بازی را همچنان جذاب نگه دارد.

مجید رحمانی / کلیک (ضمیمه یکشنبه روزنامه جام جم)