زیباترین‌شبیه‌سازی اتومبیلرانــی

کلیت بازی یک شبیه‌ساز تقریبا با سبک و سیاق Forza و Gran Turismo است، اما بیشتر به بازی‌های سری Toca Race Driver شبیه است که Codemasters پیش از Grid به بازار می‌فرستاد. «پراجکت کارز» مخاطب عام را هدف گرفته، اما در عین حال دوست دارد هواداران شبیه‌سازهای حرفه‌ای را هم اقناع کند. این بازی با ترکیبی قدرتمند از تنظیمات، خودروها و مسیرهای متنوع، نهایت توان خود را به کار می‌بندد، اما همین موارد باعث‌شده بازی گاهی دچار کمبود تعادل و یکپارچگی شود. در خوب بودن این بازی شکی نیست، اما نمی‌توان بر برخی کاستی‌هایش سرپوش گذاشت.

عنوان بازی: Project Cars
پلتفرم:Xbox One، PS4، Windows، SteamOS
ناشر: Slightly Mad Studios
سازنده: Slightly Mad Studios
سبک: شبیه‌ساز رانندگی
امتیاز: 7

پراجکت کارز هم مثل عناوین اشاره شده کدمسترز، یک عنوان مسابقه‌ای قوی است که اضافات آن را هرس کرده‌اند. بازی بر پاشنه گاراژداری یا ساخت قوی‌ترین خودرو (به قول خودمان اسپورت کردن) نمی‌چرخد. در PC بزرگ‌ترین دغدغه بازیکن شرکت در مسابقات و کسب بهترین مقام‌هاست. البته PC عمق و تنوع خاص خود را دارد.

در این بازی قرار نیست فقط ماشینی زیر پایتان قرار بدهند و در نقشه وسیعی رهایتان کنند. مسابقات متنوعی برای بازی طراحی شده که هر کدام بر سر راه شما قرار گرفته و بازی را از یکنواختی در می‌آورند. در مسیرهای طراحی شده برای بازی، شاهد تعدادی از محبوب‌ترین مسیرهای انگلستان، اروپا و آمریکا هستیم که پیش از این در Gran Turismo6 و Forza5 هم استفاده شده بودند. علاوه بر آنها مسیرهای خیالی متنوعی هم با الهام از کوت دازور (ساحل مدیترانه‌ای جنوب شرقی فرانسه)، بزرگراه‌های کالیفرنیا و دیگر مناطق جهان کار شده است. فهرست خودروها با GT یا Forza برابری نمی‌کند، اما تمام مارک‌های مطرح در آن دیده می‌شوند. پس خیالتان راحت باشد که خودروهایی مانند P1 مک‌لارن، گامپرت آپولو و هواریای پگانی را خواهید داشت. سلیقه‌تان هر چه باشد، یک خودروی مناسب پیدا خواهید کرد.

مهم‌تر از همه، این بازی دلنشین‌ترین عنوان میان تمام بازی‌های شبیه‌ساز مسابقه است. پراجکت کارز، زیبایی تحسین‌برانگیز خود را مدیون خودروهای بسیار زیبا، صحنه‌های پرجزئیات و دیدنی، نورپردازی واقعگرایانه و افکت‌های آب و هوایی معرکه‌ است. شاید نمای بازی از داخل کابین از نظر حقیقت‌گرایی برترین نباشد، اما آن‌قدر خوب و ماهرانه کار شده که بازیکن را تشنه تجربه بازی با کنترل واقعیت مجازی کند. یکی از عالی‌ترین دستاوردهای استودیوی Slightly Mad در بازی Need for Speed: Shift2، جاه‌طلبی در شبیه‌سازی موقعیت درون کابین بود. به‌گونه‌ای که تکان‌های آن، حس نشستن در یک خودروی حقیقی را القا و هر لحظه را به یک موقعیت مخاطره‌آمیز و پرهیجان تبدیل می‌کرد. بازی پراجکت کارز علاوه براین‌که از این نعمت بی‌نصیب نبوده، نمونه‌ای بهتر از آن بازی را ارائه می‌کند.

مسابقات هم در نوع خود عالی برگزار می‌شوند. رقیبانی که با هوش مصنوعی کنترل می‌شوند، با مهارت و به‌دور از بازی هجومی با شما رقابت می‌کنند. بنابراین اگر بخواهید در مسابقات موفق شوید، باید با دقت هر چه تمام رقابت کنید. همه چیز، از مدت زمان مسابقات گرفته تا موقعیت‌های توقف بر عهده بازیکن است. با این حال بازیکن می‌تواند به دل مسابقات زده، صدمه مربوط به ساییدگی لاستیک و بدنه را کاهش داده و هر جا که ایجاب کرد اقدام به تعمیر کند.

با وجود تمام اینها، این بازی نمی‌تواند به رقیب سرسخت Forza تبدیل شود. دلیل عمده آن هم به هندلینگ خودروها برمی‌گردد. اگر بخواهیم کنترل بازی را در یک کلمه توصیف کنیم، شاید ناپایدار بهترین لفظ باشد. در بعضی شرایط، برخی مسیرها و خودروها، صاف پیش بردن خودرو به عذاب تبدیل می‌شود. کافی است به لبه مسیر برخورد کنید، کمی دیر بپیچید یا جلوی ماشین رقیب به گوشه صندوق ماشین شما برخورد کند تا منحرف ‌شوید.

بعد همان مسیر را با خودرویی دیگر طی کرده و همه چیز رنگ دیگری می‌گیرد. این بار انگار شما را با چسب به مسیر چسبانده‌اند و از عذاب‌های قبل خبری نیست، اما جوری از رقبا عقب خواهید ماند که تمام لذت بازی از کفتان برود.

جالب اینجاست که ردپای چنین ناپایداری‌هایی را در گزارش‌های پیش از عرضه بازی هم می‌توان دید. البته خیلی از مشکلات ناشی از این ناپایداری را می‌توانید با فعال‌ کردن Steering Assist رفع کنید، ولی مساله اینجاست که در آن صورت بسیاری از جذابیت‌های بازی فدا خواهد شد.

تمام این صحبت‌ها به این ختم می‌شود که Project Cars نتوانسته تعادل درست را پیدا کند و در برزخ شبیه‌سازی و مفرح بودن گیر افتاده است. شاید اگر بازی مدتی دیرتر عرضه می‌شد و وقت بیشتری برای کشف کاستی‌های آن می‌گذاشتند، با یک بازی مسابقه‌ای بی‌نقص طرف ‌بودیم.

ناراحت‌کننده‌تر این‌که این نسخه از بازی با تاخیرهای بسیار عرضه شده و حتی در روز اول انتشار هم یک پچ بهبوددهنده برایش منتشر کرده‌اند. هوش مصنوعی اذیت‌کننده و باگ‌های فیزیکی بازی مرتفع شده‌اند، اما باز هم شاهد گلیچ‌های گرافیکی هستیم. گاهی نورپردازی بی‌جهت فعال و غیرفعال می‌شود. بازی بیش از حد معمول کرش می‌کند. گیم‌پلی بازی هم مشکلات خود را دارد. گیر کردن دو خودرو به یکدیگر اتفاقی نیست که بتوان در یک بازی مسابقه‌ای آن را ندیده گرفت.

با وجود همه اینها، تمام این مشکلات قابل حل هستند و بعید نیست Slightly Mad با انتشار یک سری پچ دیگر در چند ماه آینده همه را برطرف کند. کافی است تغییراتی در هوش مصنوعی، هندلینگ خودروها و ساختار مد حرفه‌ای بازی صورت بگیرد تا این بازی از یک عنوان خوب اما ایراددار به بهترین بازی حاضر در سبک خود تبدیل شود. از نظر ظاهر هم، این بازی هیچ چیزی کم و کسر ندارد و بدون شک اگر بهترین نباشد، یکی از بهترین‌هاست.

سیاوش شهبازی / کلیک (ضمیمه یکشنبه روزنامه جام جم)