خیالپردازی‌های ممنوعه

به‌گونه‌ای که اصلا نمی‌توانم درس بخوانم و به علاوه اصلا برایم مهم نیست که در کدام جمع حضور داشته باشم مدرسه، کلاس، غذا خوردن و نوشتن این متن... هر لحظه ممکن است این افکار به سراغم بیاید چون دست خودم نیست و لذت فراوانی از این افکار می‌برم به گونه‌ای که حاضر نیستم آن را با چیز دیگری عوض کنم. وقت زیادی را از دست می‌دهم. می‌دانم اراده‌ام ضعیف است اما نمی‌توانم کاری کنم.

اگر ممکن است راه‌حلی نسبت به چگونگی کنترل افکار ارائه دهید تا از تکرار این افکار جلوگیری کنم و اراده خود را قوی‌تر کنم تا بتوانم برنامه‌ریزی صحیحی نسبت به آینده داشته باشم.

پاسخ مشاور:

پیش از هر چیز باید در نظر داشته باشید که برای اصلاح رفتار و تغییرات در خود باید القائات مثبت داشته باشید. تا زمانی که خود و اراده‌تان را ضعیف بدانید توانتان هم تضعیف می‌شود .

باید به خود این القا را داشته باشید که به هدف می‌رسید و می‌توانید تغییر مورد نظرتان را ایجاد کنید. برای این که این توانایی را در خود به اثبات برسانید یک رفتار روزمره را که نامطلوب هم نیست ترک کنید. مثل خوردن یک ماده خاص یا نوشیدنی خاص و... خواهید دید که اگر اراده کنید هر چیزی ممکن است. مهم داشتن هدف و امید است.

دوم این که روش توقف فکر را تمرین کنید و بیاموزید. می‌دانم این افکار خیلی سمج هستند و ذهن شما را درگیر می‌کنند، اما توقف فکر موجب می‌شود تا به مرور قادر باشید این افکار را متوقف کرده و از ادامه آن جلوگیری کنید و عادات ذهن‌تان را تغییر دهید. به این شکل که هر گاه متوجه این افکار شدید با فرمان ایست آن را متوقف کنید. همین. البته به دلیل لذت‌بخش بودن افکار، این توقف کمی سخت است. اما با تمرین و تکرار و توقف، عادت شما تغییر می‌کند.

همچنین در نظر داشته باشید موقعیت‌ها و شرایطی را که موجب روی‌آوری به این افکار می‌شود را بشناسید که مهم‌ترین آنها بیکاری و تنهایی است. در این دو موقعیت افکار هر فرد پرواز زیادی دارد و احتمال این که به خیالات روی آورید زیاد است. اگر برای این دو موقعیت برنامه‌ریزی کنید این احتمال کمتر می‌شود.

به‌عنوان مثال اگر فعالیت خاصی ندارید یا در حال درس خواندن این افکار رهایتان نمی‌کند از اتاق خارج شده و مشغول گفت‌وگو با یک فرد شوید یا در جمع حضور یابید آن هم به صورت فعالانه، نه منفعل.

منظور ما این نیست که تمام وقت در جمع باشید بلکه مقصود اوقات فراغت و اوقاتی است که در تنهایی بودن نیز مشکلی را حل نمی‌کند وگرنه اگر برای خود فعالیت‌های مفیدی دارید و به آن مشغولید توصیه به خروج از آن را ندارم. همچنین تغییر موقعیت نیز به توقف افکار شما کمک می‌کند.

مثلا وقتی فرمان ایست را می‌دهید بهتر است علاوه بر توقف فکر، آن را به سمت فعالیتی هدایت کنید. مثل شمارش معکوس، یا تکرار یک عدد در ذهن یا قدم زدن یا گفت‌وگو..... نگرانی بابت از دست رفتن عمر خوب است اما به شرطی که این نگرانی خود، موجب دلسردی و یاس و ناامیدی و در خیالات فرورفتن نشود و به اقدام مفید بینجامد. این تمرین‌ها به مدیریت فکر شما منجر می‌شود و شما می‌توانید ذهن و افکار خود را مدیریت و در راستای هدف‌تان هدایت کنید. وقتی ذهن شما بیاموزد هرگاه به سمت موضوع‌های خاص می‌رود متوقف می‌شود، کم‌کم علاقه خود را از دست می‌دهد و آگاهانه‌تر افکار را غربال می‌کند.

ندا داوودی - چاردیواری