چرا از زندگی‌ام لذت نمی‌برم؟

جام جم سرا:
«چرا از زندگی لذت نمی‌­بریم؟»، یک علت بیشتر ندارد: خودمان نمی‌خواهیم.
اگر همین الان فهرستی از چیزهایی تهیه کنیم که مانع خوشی ما هستند، در آن همه چیز پیدا می‌شود؛ از بی­پولی، بدشانسی، اوضاع بد کار و کاسبی، مشکلات ­خانوادگی و همسر تا ترافیک­ شهری، گرانی و خلاصه خیلی چیزهای دیگر. در هر صورت همه­ این­ موارد دو حالت دارند: یا واقعی هستند یا زاییده­ ذهن­ند.
اگر موانع متعلق به ­دسته­ دوم­ند، باید با بررسی همه جانبه آنها را ریشه­‌یابی­ کنیم و منطقی­‌ترین کار این است که به­ آن‌ها فکر نکنیم اما، اگر جزو گروه اول­ هستند باز به­ دو دسته تقسیم می‌­شوند: مشکلاتی که می‌­توانیم حل کنیم و مشکلاتی که نمی‌­توانیم حل کنیم.
اگر از عهده­ حل کردن­شان برمی­آییم، «خوب یکی نیست به­ ما بگوید که آدم حسابی چرا نشستی که مشکلا­ت، لذت زندگی­ را از تو بگیرد. بلند شو و راه­ حلی پیداکن». ولی اگر متعلق به دسته دوم هستند و بواقع، هیچ راه­ حلی برای­شان وجود ندارد، وضعیت­مان مثل یک آدم تشنه در کویر با کوزه­‌ای آب است.
اگر در کویر بی‌­آب و علف، آدم تشنه با کمی آب، مرتب داد و بی­داد کند و به خودش و زمین و زمان ناسزا بگوید، نتیجه­ می‌­گیرد؟
بهترین کار این است که آرامش خود را حفظ کرده، حوصله به­ خرج دهیم و مدارا کنیم.

اگر دنیا را از دید موجودی ضعیف و ناتوان نگاه کنیم، مثل این است که در ظرف سوراخی­ آب بریزیم. به ­­سادگی می‌­توان در برخورد با هر پدیده­‌ای به ­­قسمت­های منفی و سیاه آن نگاه کرد و یا بخش­های مثبت و نیروزای آن­ را دید. در این رابطه، افرادی که در کنار ما هستند، نیز از تفکرات و حالات درونی ما تأثیر میپذیرند. هر اندازه می‌­توانیم باید به ­خوشحالی، موفقیت و سلامتی فکر کنیم. با چنین طرز تفکری دیگران هم مشتاق یاری ­ما می‌­شوند؛ آن­‌ها از امواج مثبتی که ساطع می‌­کنیم لذت ­برده و سرشار می‌شوند.(افشین طباطبایی/آرمان)