تغییر در روابط جنسی، عفونت‌های تناسلی را افزایش داده

شایع‌ترین بیماری دستگاه تناسلی زنان در کشور ما عفونت است که به دو نوع عفونت‌های بخش‌های تحتانی و بخش‌های فوقانی تقسیم می‌شود. بخش تحتانی شامل قسمت خارجی، دهانه رحم و واژن می‌شود و ناحیه رحم، لوله‌ها و ناحیه لگنی بخش‌های فوقانی را تشکیل می‌دهند.

عفونت‌های ناحیه لگنی در صورت درمان‌ نشدن در ‌‌نهایت به داخل شکم منتشر می‌شوند. بنابراین اهمیت این موضوع در این است که اگر ما عفونت‌های بخش‌های تحتانی را جدی نگیریم و آن‌ها را درمان نکنیم، عوارضی در این نواحی ایجاد می‌شود. اگر این عفونت‌ها به بخش‌های فوقانی نفوذ کنند، عفونت لگنی که اتفاق می‌افتد عوارض زیادی برای خانم‌ها به دنبال دارد.
یکی از این عوارض، نازایی است که در نتیجه چسبندگی لوله‌ها اتفاق می‌افتد و حاملگی خارج از رحم نیز از دیگر عوارض است. ممکن است با ایجاد چسبندگی داخل شکم، چرک داخل شکم ریخته شود که علائم شکم حاد را ایجاد می‌کند. با این شرایط ممکن است زنان دچار تب‌های بالا و آبسه در شکم شوند که گاه نیاز به جراحی و تخلیه پیدا می‌کنند. خانمی که یکبار دچار این مشکل شود احتمال ابتلا در دفعات بعد نیز وجود دارد. بنابراین لازم است خانم‌ها علائم این بیماری حتی اگر خفیف باشد، جدی بگیرند و با درمان به موقع آن دچار عوارض بعدی نشوند.
شایع‌ترین نوع عفونت بخش‌های تحتانی دستگاه تناسلی، عفونت‌های قارچی هستند. این عفونت‌ها در شرایطی به وجود می‌آید که تعادل میکروب‌ها در واژن به هم می‌خورد. چنین اتفاقی در مناطق گرمسیر شایع‌تر است و در فصول گرم هم بیشتر اتفاق می‌افتد. اگر بانویی بهداشت خود را رعایت نکند، بدنش مرطوب باشد، لباس زیر خود را مرتب عوض نکند و به مدت طولانی لباس‌های تنگ به تن داشته باشد، این عفونت در او عود می‌کند و درمان‌پذیر نخواهد بود.

بجز عفونت‌های قارچی، عفونت‌های دیگری هم هستند که واژن را درگیر می‌کنند و دهانه رحم را دچار مشکلاتی می‌کنند. برای مثال دهانه رحم زخم می‌شود و علاوه بر اینکه عفونت به سمت بالا می‌رود ممکن است تغییراتی در سلول‌ها ایجاد شود و ضایعات قبل از سرطان بروز کند. معاینه دقیق، پاپ‌اسمیرهای مرتب سالانه و پیگیری مشکل تا درمان قطعی از وظایف خانم‌ها در صورت ابتلا به عفونت است. سوزش، خارش و ترشحات غیرعادی از علائم اولیه عفونت‌هاست.
یکی از انواع درمان عفونت‌ها درمان آنتی‌بیوتیکی است. در بعضی موارد همسر خانم هم حتما باید درمان شود چون میکروبی است که امکان انتقال از همسر نیز وجود دارد. در صورت ابتلا به عفونت‌های لگنی شرایط پیچیده‌تر می‌شود. بعد از درمان سرپایی این عفونت اگر بیمار تب‌دار باشد، حال عمومی خوبی نداشته باشد و نتواند آنتی‌بیوتیک خوراکی مصرف کند؛ نیاز به بستری هست و بعد از بهبود این علائم به درمان با داروهای خوراکی ادامه داده می‌شود.
شایع‌ترین علت نازایی در زنان مشکلات تخمدانی و تخمدان‌های پلی کیستیک است، اما عمده علت نازایی‌های لوله‌ای، عفونت‌ها هستند؛ به جز درصد ناچیزی که ممکن است آنومالی داشته باشند یا هورمون‌هایی که مادر هنگام باداری مصرف کرده باشد.
مشکلی که در زمینه نازایی‌های لوله‌ای وجود دارد، درمان سخت آنهاست. نازایی‌های مربوط به تخمدان‌ها به درمان‌های معمولی بهتر جواب می‌دهند، اما وقتی لوله‌ها درگیر باشند نیاز به اقدامات بیشتری هست. حتی ممکن است در صورت باردارشدن، حاملگی خارج از رحم اتفاق افتد و بیمار لوله‌هایش را از دست بدهد و حتی‌گاه نیاز به لقاح مصنوعی احساس می‌شود.
قبلا میزان ابتلا به عفونت‌ها در زنان کمتر بود، اما در سال‌های اخیر شاهد افزایش تعداد زنان مبتلا به این بیماری هستیم که کاهش آن منوط به مراقبت در روابط جنسی و تعهد به روابط تک‌همسری است. همچنین ما در مدارس و مراکز آموزش عالی در زمینه بیماری‌های قابل انتقال نیاز به آموزش بیشتری داریم زیرا در حال حاضر شکل رابطه با جنس مخالف تغییر کرده و با وجود اینکه ایده‌آل ما نیست اما واقعیت است. اجرای برنامه‌های آموزشی به جوانان و نوجوانان به آن‌ها کمک خواهد کرد در آینده و در ازدواجشان دچار مشکل نشوند.
زنان باید به خودشان اهمیت دهند و برای خودشان احترام قائل شوند. مشکلات و بیماری‌های خود را به شکل جدی دنبال کنند و برای سلامت خودشان وقت گذارند زیرا زندگی سالم، مادر و همسر سالم می‌خواهد. (دکتر ناهید رادنیا، پزشک متخصص زنان و زایمان)