خوشنویسی جهانی پر از زیبایی است

از چه زمانی در عرصه خوشنویسی فعالیت خود را آغاز کردید و چرا از میان همه هنرها سراغ خوشنویسی رفتید؟

بنده سال‌ها به صورت آزاد خوشنویسی می‌کردم تا این که در سال 64 برایم جدی شد و با حضور در انجمن خوشنویسان آن را ادامه دادم. طی دو سال توانستم مدرک ممتاز را دریافت کنم و در سال 69 هم در آزمون استادی شرکت کرده و پذیرفته شدم. از سال 74 هم خوشنویسی را به صورت حرفه‌ای ادامه دادم و هنوز هم در این عرصه مشغول فعالیت هستم. نمایشگاه‌های متعددی را هم برگزار کرده‌ام. اما درباره این که چرا از میان هنرهای مختلف سراغ خوشنویسی رفتم، باید بگویم از نظر من این هنر بار فرهنگی قوی دارد و همیشه ماندگار است. یک تابلوی خوشنویسی می‌تواند با متن خود به مخاطبش تلنگر بزند و هنر را به عنوان یک ابزار به بهترین شکل برای بیان یک نکته و برقراری ارتباط با مخاطبش به کار گیرد. خوشنویسی هنری است که می‌توان با آن ارتباط خوبی برقرار کرد، سر و کار هنرمند با ابیات، اشعار و احادیث بزرگان است. شعر، ادبیات، احادیث و همه امور مثبت با این هنر عجین شده‌اند و می‌توانم بگویم این هنر درونش عشقی نهفته است و کسی که وارد این عرصه می‌شود طبعا نمی‌تواند چیز بدی بنویسد.

تا چه حد در انتقال این بار فرهنگی موفق بوده‌اید؟

فکر می‌کنم به نوبه خودم توانسته‌ام در این عرصه کاری انجام دهم. خوشحالم در عرصه‌ای کار می‌کنم که دنیایی پر از زیبایی، عشق و احساس است. خوشنویسی یکی از هنرهایی است که آلودگی در آن بسیار کم است. قدسی است، مسیرش تکاملی است و هر کسی با هر سطح سوادی می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند.

چرا تابلوهای خوشنویسی در خانه‌ها کمتر از گذشته است؟

این عرصه به فرهنگسازی نیاز دارد. اگر فرهنگسازی‌ها درست انجام شود، مردم کم‌کم به جای پتو برای هم تابلوهای خوشنویسی و دیگر هنرها را هدیه می‌برند. اما مردم اکنون از این کار دور شده‌اند و به فرصتی برای آشتی با هنر نیاز دارند. این آشتی با فرهنگسازی درست و ایجاد رفاه نسبی در جامعه فراهم خواهد شد. همیشه این دغدغه را دارم که ‌ای کاش روزی خوشنویسی به عنوان یک هنر ملی فراگیر شود.

بر چه اساسی شعرها را انتخاب می‌کنید؟

من در جامعه‌ای زندگی می‌کنم که مردم دردشان زیاد است. دنبال اشعاری با مضمون اجتماعی می‌روم و در صدد رفع نیازهای جامعه هستم. این که شعری را در برابر خود ببینند که تسکین روحشان باشد و ارتباط برقرار کنند برایم خیلی مهم است. در نمایشگاه ارتباط مخاطب با تابلو مهم است و بزرگ‌ترین هدیه برای هنرمند لذت بردن مردم از کارش است.

و کدام شاعران را بیشتر دوست دارید؟

رتبه نخست را مانند اغلب خوشنویسان به حافظ می‌دهم و بعد سعدی. همچنین شعرهای هوشنگ ابتهاج و زنده‌یاد حسین منزوی را هم خیلی دوست دارم، با آنها همذات پنداری می‌کنم و فکر می‌کنم شعرهایشان با من حرف می‌زند و این که بیشتر غزل دوست دارم.

اولین تابلوی خوشنویسی که نوشتید را به خاطر دارید؟

یادم نیست اما اولین سرمشقم مثل همه «ادب مرد به ز دولت اوست» بود.