ببینید ا ماجرای شعر امام‌رضایی زنده یاد محمدعلی بهمنی

زنده یاد محمد علی بهمنی می‌گفت، در سفری که با همسرم به مشهد داشتم، در شب تولد اقا وقتی برای زیارت به حرم امام رضا (ع) رفته بودیم، به دلیل ازدحام جمعیت نتوانستم برای زیارت نزدیک ضریح امام رضا (ع) بروم.
کد خبر: ۱۴۷۱۰۱۷
تعداد بازدید : 52

زنده یاد محمد علی بهمنی می‌گفت، در سفری که با همسرم به مشهد داشتم، در شب تولد اقا وقتی برای زیارت به حرم امام رضا (ع) رفته بودیم، به دلیل ازدحام جمعیت نتوانستم برای زیارت نزدیک ضریح امام رضا (ع) بروم.

من از این زاویه به این موضوع نگاه کردم که بعد از سال‌ها به مشهد آمده‌ام و حق من است که مرا برای زیارت راه ندهد.

وقتی داشتم به گنبد امام رضا (ع) نگاه می‌کردم این شعر به ذهنم آمد:

شرمنده‌ام که همت آهو نداشتم

شصت و سه سال راه به این سو نداشتم

اقرار می‌کنم که من – این‌های و هوی گنگ-‌ها داشتم همیشه، ولی هو نداشتم

جسمی معطر از نفسی گاه داشتم
روحی به هیچ رایحه خوشبو نداشتم

فانوس بخت گم‌شدگان همیشه‌ام
حتی برای دیدن خود سو نداشتم

newsQrCode
برچسب ها: بهمنی ضریح مشهد رضا
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها