موسیقی پاپ اعتراض بود،انقلاب نبود

هوشنگ جاوید پژوهشگر موسیقی در گفت وگویی درباره کتاب «موسیقی از حماسه تا انقلاب» که موسیقی حماسی و انقلابی از قبل اسلام تا انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی را مورد بررسی قرار داده، اظهار داشت: تاکنون مرجع مشخصی در کشور درباره موسیقی حماسی و انقلابی وجود نداشته و اگر هم وجود دارد بیشتر به مباحث کلی تاریخ موسیقی پرداخته شده به طریقی که گونه‌ها و اشکال موسیقی حماسی و انقلابی به صورت کامل مورد بررسی واقع نشده است.

وی در ادامه به محتوای کتاب اشاره کرد و گفت: این اثر موسیقی حماسی را از زمانی که تاریخ مکتوب ایران به رشته تحریر درآمده یعنی از تاریخ کیانی، حکمرانی کوروش و ساسانیان را شامل شده و در ادامه به تاریخ موسیقی حماسی بعد از ورود اسلام به ایران ،انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی می رسد.

جاوید افزود: تا قبل از اسلام موسیقی‌ و ترانه‌ها روند نظامی و بزمی داشته است و بعد از ورود اسلام روند رشد موسیقی حماسی بیشتر می شود این سیر بعد از صفویه بیشتر به موسیقی و شعرهای اعتراضی تبدیل شده است. با انقلاب مشروطه موسیقی شکل حماسی وانقلابی به خود می‌گیرد که با روی کار آمدن پهلوی اول و دوم موسیقی و شعر سمت سوی اعتراضی و سیاسی پیدا می‌کند، با شکل گیری مبارزات انقلاب اسلامی موسیقی انقلابی و حماسی به اوج خود می‌رسد. من تمام این روندها در این اثر مورد بررسی قرار داده‌ام.
این پژوهشگر موسیقی فصل های کتاب را معرفی کرد و گفت: موسیقی حماسه تا شروع اسلام، اعتراض و آشوب‌انگیزی و فصل سوم نیز با عنوان انقلاب تا انقلاب از جمله فصول کتاب هستند.

جاوید در پایان به روند موسیقی سنتی و پاپ در دوران انقلاب اشاره کرد و افزود: موسیقی سنتی در خدمت جریان انقلاب بود، بعنوان مثال فعالیتی که گروه موسیقی چاووش داشتند همه گواه بر این است که یک گروه جوان، از نوازنده تا خواننده، موسیقی را درخدمت جریان انقلاب در‌آوردند، اما موسیقی پاپ در آن دوران روند اعتراضی داشت اما انقلابی نبوده است