جایزه شهرام ناظری برای سکوت مخاطبان

به گزارش جام جم نوا به نقل از خبرآنلاین این اتفاق که در دوران رکود و لغو مجوز کنسرت‌های موسیقی رخ داده حاکی از آن است که مردم هنوز به موسیقی متفاوت علاقه‌مندند و از آن استقبال می‌کنند.

تا به امروز هنرمندان و صاحب نامانی چون علی مرادخانی، سهیل محمودی، آهو خردمند، مریلا زارعی، شهرام مکری، منصور ضابطیان، بهاره کیان افشار، آنا نعمتی، سجاد افشاریان، الهام پاوه نژاد، علی اصغر دشتی و علی اصغر مونسان به تماشای این اجرا نشسته‌اند.

هفت قطعه از آلبوم «ناگفته» در این کنسرت اجرا می‌شود. نکته قابل ذکر این است که پس از گذشت دو سال از انتشار این آلبوم، «ناگفته» هنوز در صدر فروش قرار دارد.

دومین شب از این کنسرت، شامگاه پنجشنبه ۱۴ مرداد برگزار شد. بیش از نیم ساعت از زمان درج‌شده روی بلیت‌ها می‌گذشت که سرانجام گروه پس از تشویق‌های حاضران، به روی صحنه آمد. شهرام ناظری در ابتدای ورود به صحنه ضمن خوش‌آمدگویی، رو به مخاطبان گفت: «اگر من و دیگر هنرمندان در کشور مانده‌ایم، به خاطر عشق به آب و خاک و هموطنانمان است. در این سال‌ها تا الان که روبه‌روی شما نشسته‌ام، نه آن‌ها خواستند من به رادیو تلویزیون بروم و نه من رفتم. از طرفی حقوق مادی و معنوی من را ندادند.»

این استاد آواز بیان کرد: «۵۰ اثری را که پس از انقلاب از من موجود است با عشق و همت خودم و دوستان هنرمند عرضه کردم. کار خوبی کردیم در کنار هموطنانمان ماندیم و در پستی و بلندی‌ها کنارشان بودیم.»

ناظری با اعتقاد به این‌که عملکرد رسانه‌ها در زمینه موسیقی بد بوده است و سلیقه هنری مردم سال به سال افت می‌کند، ادامه داد: «به دلیل این‌که خط مشی تعریف نکرده‌اند، رسانه‌ها راهی را برای ارتقای جامعه رو به بالا انتخاب نکردند. اما خوشبختانه می‌بینم باز مردم ایران از برنامه‌های هنری که اصول و ذهنیت صحیحی در آن‌ها هست استقبال می‌کنند.»

بعد از این صحبت‌ها کنسرت «ناگفته» آغاز شد. ویولا اولین سازی بود که در این اجرا به صدا درآمد، سپس ویولنسل و عود با آن همراه شدند و شوالیه آواز ایران لب به آواز باز کرد: «من که حیران ملاقات توام/ نقش و اندیشه من از دم توست/ گویی الفاظ و عبارات توام/ که خیالی ز خیالات توام…»

در ادامه تصنیف «مرا می‌بینی و هردم زیادت می‌کنی دردم» که غزلی از خواجه شیراز است، با تنظیمی از حافظ ناظری اجرا شد. «آتش در نیستان» نام قطعه‌ بعدی این اجرا بود که شهرام ناظری آن را به گونه‌ای متفاوت‌تر از همیشه خواند. شهرام ناظری که سکوت مردم هنگام اجرا کاملا به مذاقش خوش آمده بود، گفت: «همه جای دنیا باید این صحنه‌ها را ببیند و آن‌گاه درباره روحیه مردم ایران قضاوت کنند.»

او سپس شروع به خواندن کرد: «دلنوازان، نازنازان در ره‌اند/ گلعذاران از گلستان می‌رسند». همزمان با این کار، صدای دف با نوای شهرام ناظری همراه و بخشی از قطعه خاطره‌انگیز «اندک اندک جمع مستان می‌رسند» اجرا شد. ناظری در ادامه گفت که این قطعه را به عنوان جایزه برای سکوت مخاطبان خوانده است.